aysena
@aysena__
Ne mutlu Türküm diyene!
Felsefemsi bir şeyler, bu sayfayı hayatımdan küçük şeyleri biriktirmek için kullanıyorum.
eafl
29 okur puanı
Ekim 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
İnsanlar niçin yalan söylerler ve iftira ederler? Benim naçiz kanaatime göre, iftira sadece çirkin değil, aynı zamanda gülünç ve aciz bir şeydir de. İnsan tabiatı iktizasınca birbirlerini kötülemek isteyenler sadece düşmanlarının hayatlarına baksınlar, yeter.
Sayfa 25Kitabı okuyor
Bazen düşünürüm, ne garip mahluklarız? Hepimiz ömrümüzün kısalığından şikayet ederiz; fakat gün denen şeyi bir an evvel ve farkına varmadan harcamak için neler yapmayız?
Sayfa 29Kitabı okuyor
Din, olağan kavram ve kategorilerin ötesinde dile gelmez bir gerçekliğe yöneldiğine göre, konuşma sınırlayıcı ve karıştırıcıydı. Eğer bu hakikatleri ruhun gözüyle "görmüyorlarsa", fazla deneyimi olmayan insanlar yanlış düşünceler edinebilirlerdi.
Sayfa 186Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
İnsanoğlu kendi durumunda bir şeylerin yanlış olduğunun farkındadır; insanlar kendilerini, kendileri ve başkalarıyla mesafeli ve içsel doğalarından uzakta ve yanlış yönlendirilmiş hissederler.
Sayfa 169Kitabı okuyor
Aynı manasız gülümsemelerle dolu olan yirmi dakika bana bir saniye kadar kısa göründü. Zihnimden binbir türlü şey geçiyordu. Fakat bunları dar bir zamana sıkıştırmaktansa, hiç söylememeyi tercih ediyordum.
Halbuki ben, ne kadar saçma olursa olsun, yanyana bulunduğumuz zamanın durup kalmasını, asla bitmemesini temenni ediyordum.
Bende inanmak noksanmış... Beni bu kadar çok sevdiğine bir türlü inanamadığım için, sana aşık olmadığımı zannediyormuşum... Bunu şimdi anlıyorum. Demek ki, insanlar benden inanmak kabiliyetini almışlar... Ama şimdi inanıyorum... Sen beni inandırdın... Seni seviyorum... Deli gibi değil, gayet aklı başında olarak seviyorum...
Siz de kabul edersiniz ki, her şeyi olduğu gibi söylemek mümkün değildir.
Çünkü ben Hayri İrdal, her şeyden evvel mutlak bir samimilik taraftarıyım. İnsan her şeyi açıkça söylemedikten sonra neden yazı yazsın?
İşaya'nın aşkın perspektifince onaylanmayan böylesi bir seçim üzerine kurulu bir teolojinin tehlikeleri, tektanrıcılığın tarihinde kanayan bir yara haline gelen kutsal savaşlarda açıkça ortaya çıkmaktadır. Tanrı, kendi önyargılarımızdan kurtulmanın ve bizleri eksikliklerimiz üzerinde düşünmeye zorlamanın bir simgesi olarak görülmeyip bencil nefretimizi meşrulaştırma ve mutlaklaştırmanın bir aracı olarak kullanılmaktadır. Bu, Tanrı'nın da tıpkı bizler gibi, sanki kendisi de bir başka insanmış gibi davranmasına yol açmaktadır. Böylesi bir Tanrı, insandan kendine karşı acımasız bir eleştirellik talep eden Amos ve İşaya'nın Tanrısı'ndan daha cazip ve popüler olabilmektedir.
Sayfa 98Kitabı okuyor
Örneğin eski İran'da, bu dünyadaki her kişi ya da nesnenin, ilahi hakikatin asli dünyasında bir karşılığı olduğuna inanılırdı. Bu, modern dünyamızda anlamakta güçlük çektiğimiz bir yaklaşımdır, çünkü bizler özerklik ve özgürlüğü en yüksek insani değerler olarak görüyoruz. Oysa şu ünlü post coitum omne animal tristis est* deyişi bugün de ortak bir tecrübeyi dile getirmektedir: Hararet ve büyük bir şevkle beklenen anın ardından, çoğu kez, sahip olduklarımızın ötesinde kalan daha büyük bir şeyi kaçırdığımızı hissederiz.
*(Lat.)"Birleşmeden sonra bütün canlılar hüzünlenir."
Sayfa 29Kitabı okuyor
Tarih boyunca insanlar ruhun bu geçici dünyayı aşan boyutunu hissettiler. Gerçekten de insan zihninin bu biçimde kendisini aşan kavramlar düşünebilmesi onun dikkate değer bir özelliğidir. Nasıl yorumlarsak yorumlayalım, bu aşkınlık deneyimi yaşamın gerçeği olmuştur.
Sayfa 22Kitabı okuyor
Tanrının yukarıdan bana inmesini beklemek yerine kendi içimde O'nun duygusunu yaratmaya çalışmam gerektiğini duymak beni bir yığın endişeden kurtarırdı.
Sayfa 20Kitabı okuyor
Adam sen de, yeni bir ateş söndürür başkasının yaktığını. Yeni bir acıyla hafifler eski bir ağrı. Başın döndü mü öbür yana döndür başını. Başkasının güçsüzlüğüyle iyileşir umutsuz keder. Gözlerine yeni bir zehir bul ki, yok etsin ötekinin zehrini.
Kıvılcımı söndürmezsen ateşi zaptedemezsin.
