“Kişi, işi olmayandır.
Her insan birşeylerle uğraşır; bir ‘uğraşı’sı vardır :
çoğunlukla toplumsal yolla edinilmiş alışkanlıklar sonucu, yada toplumun koyduğu gereklerden dolayı, karşılığında birşeyler —haz ya da güç— almak için, ya da salt ‘geçinmek’ zorunda olduğu için,
‘çalışır’ her insan.
Kişi de çalışır; ama onun çalıştığı, toplumda
—toplumla— belirlenmiş bir ‘iş’ değildir:-
Kişi, kendi işinde çalışır; yani,
kendi kendisi
olma işinde
— kişinin uğraşısı,
kendisidir.
Kendi işi olan işine toplumda bir yer bulamadığından dolayı da, kişi, çoğunlukla,
işsizdir.
Kişi işsizdir.”
Bu kadar yerinde aforizmaların ve tespitlerin ancak iyi bir gözlem ve kendini dinleme sonucumda olabileceğini düşünüyorum. Özellikle kitabın son bölümü olan “kişi(HEP/HİÇ)” bölümünü insan okumaya ve düşünmeye doyamıyor.
Işıklar içinde uyu, Oruç Aruoba...
-Jerome_David_Salinger608.jpg){kind=small}
