Tren Kırıkkale'de durduğunda birisi geldi yanıma oturdu. Tipine, duruşuna baktığımda ülkücü bir tipi andırıyordu ama yine de olduğunu da bilemiyorsunuz. "Merhaba delikanlı," dedi. "Merhaba," dedim ben de. "Hayırdır bu saatte?" diye sordu. "İmam Hatip Lisesi mezunuyum, Ankara'ya Diyanet'in sınavlarına
Sayfa 135 - TİMAŞ YAYINLARI / 4. BÖLÜM: FİDAN / ALLAH'A GÜVENMEK: ANKARA YOLCULUĞUKitabı okudu
Geceye çok sevdiğim bir masal bırakıyorum.
Uyuyamayanlar için.
İLİMSİZ ALİM
Paha biçilmez fakirin gönül zenginliğine, haydi yelken açalım bir masalın enginliğine… Efendim, zamanın birinde, bir adamla karısı, büyük bir şehrin kenar bir mahallesinde yaşarlarmış… Adamın elinden bir iş gelmez, kadının sesine kuş gelmezmiş… Şükredermiş hallerine ama,
CANDAKİ ERKEK - 2
Şuanı nasıl tasvir edebilirim bilmem
Her zaman sıradanlaşan meseleleri
Ben sevince kaçan sevmeyince havalara giren kadınları
Doğrusunu öğrenemediğim aksine üstüne binlerce katladığım yanlışları
Zoru görünce edebiyata kaçışlarımı karşılayacak güzel bir tasvir arıyorum
Lâkin zor bir şey değil ama yok, yok işte...
İçi çürümüş bir adamı kıyı köşeye
Geçip Giden (Fani)
Kendimizi uyuşturduğumuz mutluluk afyonları... Elimizde parçalanan, dokunduğumuzda dağılan anlar... Uçucu mutluluklar, geçici gözyaşları, tuttuğumuz yaslar ise hasar bırakıyor. Önceki gibi kulaç atamıyoruz hayata, nerede o inanmışlığın on sekiz yaşı. Soluyor bir şeyler, takvimlerden eksilen yapraklarla beraber. Saadet ne, hayat, insan ne anlamaya