"Hep aklıma geliyorsun, bak gördün mü senin de gidecek başka yerin yok... "
Özdemir Asaf
ismail kılıçarslan
Biraz uzun yazacağım ama bu mesele de sadece uzun konuşulabilir bir mesele.
Seneler önce birinde Dücane'ye "nasılsın abi?" dediğimde bana şöyle cevap vermişti: "Nasıl olayım? Türkiye'de felsefe yapan tek insan olmanın sıkıntılarını yaşıyorum."
İnanç ve onun görüngüleri çok ilginç meselelerdir.
Ruhum Gel
Bizim içimiz sonsuz alemlerle doludur.
Bunu en iyi kim anlar aşık olan anlar.
Bir kişi aşık olduğu vakit bu vücudun aslında çok küçük bir şey olduğunu ve içindeki devasa alemleri zoraki taşıdığını ancak taşıyabildiğini anlar.
Asıl büyük alem insanın gönlüdür.
O Allah'a dosttur. Allah'a dost olduğu için kuluna dosttur.
Allah'a
İşte, hep o tutkunun sönmesinden korkmuştum. Beni bırakıp başka birine gitmenden. O kadar çok genç vardı ki etrafında. Ama kaderin şu cilvesine bak ki, giden sen değil, ben oldum. Ama hakikatte hiçbir yere gittiğim yoktu, bedenim, aklım senden kopmuş olsa da ruhum her zaman seninleydi, hep de öyle olacak.
Kelebeğin ömrü
Gülseren Hanım, Dr. Nüvit Hanım bir hasta gönderdi, "mümkünse hemen alıverin," diye rica etti. Şimdi onu gönderiyorum.
Tamam Tuna, bekliyorum.
Kapı vuruluyor ve içeri üç hanım giriyor. İkisinin ağlamaktan gözleri kızarmış. Biri ise şaşkın şaşkın etrafına bakınıyor. En yaşlı olan, elime bir kâğıt uzatıyor. Nüvit Hanım'ın bana
Sayfa 80Kitabı okudu
Bir kitap okurken altını çizersin, önem verirsin. Aradan zaman geçer aynı kitabı tekrar okursun bu sefer başka yerleri çizersin. Zaman, sana hep hayatın başka yönünü tecrübe ettirir. Daha önce çizdiğin yerleri pekiştirir ve başka yerlere önem ver der. Peki bu öğrenme döngüsü biter mi, bitmez.. Hayatta öyle altını çizdirir bazı olayların iyice bak, anla, biraz zaman tanı der. Sonra başka deneyimlere yol verir.