Kearney kitap boyunca canavar anlatılarının, insan benliğinin hiçbir zaman bütünüyle güvende olmadığını insana tekrar tekrar hatırlattığını söylüyor. Bu anlatılar, bireyin içindeki derin korkuları ve
"Yanlış yapanları bile sevmek," diyor, "insana özgüdür.Yanlış yapanların akraba oldukları, cahillikten ve farkında olmadan yanlış yaptıkları, ikinizin yakında öleceği, hepsinden öte, yanlış yapan senin egemen yeteneğini daha önce olduğundan daha kötü hale getirmediği için sana bir zararı dokunmadığı aklına gelirse, seversin."
Karanlık çağdan önceki son büyük entelektüelin uygarlığı korumakla, barbarları kovmakla ya da yönetimin suistimallerini düzeltmekle değil, bekaretin meziyetini ve vaftiz olmayan bebeklerin lanetlendiğini vaaz etmekle ilgilenmesi tuhaftır. Kilisenin Hristiyanlaşan barbaralara bu meşguliyetleri aktardığını gördükten sonra, izleyen çağın zalimlikte ve hurafede diğer bütün tarihsel dönemleri aşmasına şaşmamak gerek.