Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.30
1980’lerin başında, İrlanda kırsalındayız. Küçük, isimsiz bir kız çocuğu, kendi ailesi tarafından daha önce hiç tanışmadığı çocuksuz Kinsella çiftine bırakılır. "Emanet çocuk," yeni ve geçici evindeki ilk günlerinden itibaren kendi iç dünyası ve duygularını tanımanın yanı sıra, aile ve ev denilen şeylerin daha önce hiç tecrübe etmediği olanaklarını, özellikle de dalgalı yaşam denizindeki yol göstericiliğini ve iyileştirici yanlarını da keşfetmeye başlar.
Claire Keegan Emanet Çocuk’ta, bir kız çocuğunun gözünden İrlanda’nın yemyeşil vadileri ve parlak gökyüzüyle bezeli pastoral yaşamını, hırçın rüzgâr ve dalgalarla falezler misali yontulmuş taşra insanlarını son derece dokunaklı ve yalın bir dille anlatıyor.
Emanet Çocuk’ta görkemli bir dizi biçimsel güzellik, derin ve verimli bir yetenek tarafından resmediliyor. Claire Keegan, okuyucuya basit hikâye diye bir şey olmadığını ve sanatın insan yaşamı için ne kadar elzem olduğunu hiç unutturmuyor. Keegan doğru kelimeleri seçme konusunda heyecan verici bir içgüdüye sahip; yaşamın sonsuz ihtimallerine ve kesinliğine karşı sabırlı bir özen göstermekte ise son derece mahir. (Arka kapaktan alıntıdır.)
Başta dedim tamam, aile olmayı beceremeyen, çocuklarını yük olarak gören sorumsuz bir anne ve babanın çocuğu bu emanet çocuk. Bir aileye geçici olarak emanet ediliyor. Sonunda da aile çocuğu çok sever ve çocuk onların çocuğu olur falan diye bir son da tahmin ettim. Fakat hikaye başlarda iyiyken sonu çok karışık bitti. Hâlâ anlamadım sonunu...
Neyse, okuyacak olanlara şimdiden iyi okumalar dilerim :)
Kendi ailesinin maddi sıkıntıları nedeni ile kısa bir süreliğine başka aileye emanet edilen çocuğun kısa sürede yaşadıklarını anlattığı kısacık ama içe işleyen güzel bir hikaye.
Emanet edildiği kişilerden gerçek ailesine geri döndüğünde ailesinin ona karşı mesafeli ve soğuk davranmasında dolayı buruk bir sevinçle karşı karşıya kalan çocuk o anları insanı çok etkiliyor. Çünkü emanet edildiği ailede sevgiyi,sevilmeyi öğrenmişti.
Okunması gereken güzel bir kitap tavsiye ederim.
Sevmek Kan Bağıyla Olmaz
Bazen evdeki kedinin tırnağına bir şey olsa oturup ağlayasın geliyor ama bir yerlerde müsvedde anneler çocuklarının üzerinde sigara söndürüyor mesela
Kitap çok güzeldi İlgisiz, sevgisiz ve maddi durumu da kötü olan aile minnacık kızlarını bir süreliğine başka bir ailenin yanına bırakıyor. Hayatında belki de ilk defa ilgi gören kız çocuğunun gözünden olaylar çok sade bir şekilde anlatılıyor. İçim buruldu, fazla empati yapmaktan kalbim paramparça oldu. Olayları böyle olduğu gibi anlatan kitaplar çok hoş. 4/5 ️️️️ veriyorum!
#emanetçocuk #jaguaryayinlari #clairekeegan #neokudum #kitaptavsiyesi
Kısacık ve bir solukta okunacak duygulu bir hikaye. Hikayede çocukların dünyasına ait duyguları, korkuları ve aidiyet hislerini yazar sade dili ile çok güzel işlemiş. Sevginin çocukların dünyasında neleri değiştirdiğini görmek çok güzel ve anlamlı.
Nefis ayrıntılar
Bu kısacık ama ayrıntılarla enfes bir şekilde zenginleştirilmiş kitabı çok severek okudum. Kitabın ana sorusu şu; kan bağı mı yoksa sevgi bağı mı? Ben kan bağına inanmam, biri ile kan bağım olduğu için onu sevmek zorunda olduğum fikrini saçma bulurum. Bu kitap da bunun en güzel örneklerinden birini sunuyor. Kitabı okurken her an kötü bir şey olmasını beklediğimi fark ettim. Bunun iki sebebi olabilir; romanı ya da öyküyü mutlu bir hayatın değil mutsuz bir hayatın oluşturacağını sanmam ya da sürekli korkunç şeylere maruz kalan bir toplumun ferdi olduğum için hep felaket bekliyor olmam. Bu kitap mutlu bir şeylerin öyküsünün yazılabileceğinin de bir örneği. Belki de Keegan, bizi sürekli kötü bir şey olacağı beklentisi ile diken üstünde tutmaya çalışmış ve sonunda da şaşırtmayı amaçlamıştır. Eğer buysa amacı cidden başarmış. Okurken Faulkner okuyor gibi hissettim, Keegan’ın etkilendiği yazarlara bakayım dedim, bulamadım bir şey ama merak etmediğim başka bir şey buldum. Kitabın filmi varmış. Kitabı bitirir bitirmez filmi de izledim. Filmin adı The Quiet Girl (Sessiz Kız). Yine bir önyargıyla başladım izlemeye ( ne çok önyargım varmış yahu) aslında önyargı değil de daha önceki tecrübeler diyelim çünkü bugüne kadar okuduğum hiçbir kitabın filmini beğenmedim. Ama bu film beni yanılttı, çünkü gerçekten iyi bir filmdi. Kitabı da filmi de tavsiye ediyorum.
Fakir ve kalabalık bir ailede yaşayan kız çocuğunun başka bir eve emanet edilmesini konu almış bu novellada, bu küçük çocuğunun geçici yuvaya sahip olmasını okuyoruz. Yaşanılan yeri yuva yapanın içindeki insanlar olduğuna, bu küçük kızın iç dünyasıyla tanık oluyoruz. Kinsella ile geçirdiği vakitlerde aklına hep babasının gelmesi iç burkucuydu.
Kısacık ama duygu dolu bir kitap. Yazardan daha önce Böyle Küçük Şeyler’i okumuş ve onda da aynı duyguları hissetmiştim. Kendisinden daha fazla kitap okumayı iple çekiyorum.
Bilir miyim? Bu minimini kızcağızın gözleri böylesine affolunamaz satırlar okuyacak...
Hani bizim ahlakımızı bu diziler bozmuştu? Bu ne lan? Meğer bizim ahlakımızı diziler düzeltmiş. Şoklardayım... ŞOKLARDA!
Şu Uşaklının 1901'de yazdığı şeye bakar mısınız?
İlk olarak İstanbul yüksek kaltaklarından Firdevs'le başlayalım. Bu Melih Bey
·
Puan vermedi
Sevgili okurlar merhaba,
Dilerim iyisinizdir. Pandemi sürecinde hayatlarımız Servet-i Fünun Edebiyatı dönemini andırdı desek abartı olmaz. Hepimiz toplumsal baskıdan, ekonominin durumundan, siyasi polemiklerden çok bunaldık. Birçok insan kendi hayatını sorgulamaya başladı. Online hayatta psikolojimizin fazla olumsuz etkilenmesinin başka sebepleri
İş Bankası Kültür Yayınlatından okuduğum kitap beni okurken çok zorladı. Çok fazla bilmediğim kelime ve çok uzun betimlemeler gözlerimi yordu. Büyük bir dikkatle okuduğum kitabı küçük bir inceleme derledim.
"Aşk-ı Memnu", Halit Ziya Uşaklıgil'in klasikleşmiş eseri olan bir Türk romanıdır. Roman, 19. yüzyıl sonlarında
Aşk-ı Memnu Halit Ziya Uşaklıgil unutulmaz ve Türk Edebiyatına kazandırdığı şahene bir roman. Bu kitabı bu zamana kadar okumama sebebim çok bir tarzım olmaması ama bu kadar dizisi olup sahneleri defalarca izlenen bir ve ses getiren film bende romana karşı bir ilgi mi arttırdı ama kitabın dili çok ağırdı. çok fazla eski kelimeler vardı zaman zaman yarım bırakmayı bile düşündüm roman dediğin su gibi akmalı fakat eski kalimelerden olayın içinde ne dediğinden kopuklar yaşadım. Romanda birde beni şaşırtan diziyle kitabın çok farklı noktalara odaklanması dizi tam bir Bihter Behlül üzerine kurulurken kitap bana göre Nihalin etrafında gelişmiş gibi. Ben diziyi hiç izlemeyenlerdenim sadece ara ara kesitlere denk geliyorum ya da bazen keşfette felan karşıma çıkıyor ama iyi okumuşum yoksa Aşkı Memnuyu hep filmdeki gibi bir şey sanacatık. Herkese iyi okumalar.
