kendini bir çift kolun altında güvende hissettiğinde maceran başlıyor. bir yol ki yürümesi çok zor, belki çok engebeli olabiliyor. sonunda acılar da olsa mutluluk da olsa, biricik hayatında tek bir kişiyi tüm dünyan yapmak istediğinde anlıyorsun aşık olduğunu.
Sayfa 46Kitabı okudu
Biraz yorgunum, kavgaları birikiyor insanın!
Her uzvundan ayrı ayrı taşıyor acısı zamanla!
Yaşımdan yorgun, yaşımdan telaşlıyım bugünlerde!
Kaç yaşındayım sahi saymadım, bilmiyorum!
Belki kırklarımdayım belki otuzlarımda!
Belki de doksan sene yuvarlandım bu dünyanın sırtında!
Bir bakarsın hayat, bir serüvendir,
Ruhunda gizlenen nice sırlar vardır.
Her an yeni bir başlangıçtır belki de,
Düşlerin peşinden koş, gerçeklerin peşinden git.
Belki de ün düşkünlüğüdür seni yıpratan. Fakat her şeyin ne kadar çabuk unutulduğunu, her yanını saran sonsuz zaman uçurumunda yok olup gittiğini görüyorsun işte; alkışların boşluğunu, sana ün bahşedenlerin öngörülemez kaypaklığını ve tüm bunların sınırlandığı daracık alanı.
Sayfa 30Kitabı okudu
Belki ona bu kadar sükûnet veren,henüz her şeyin kaybolmadığına,henüz birçok şeylerin kurtarılabileceğine olan inancı idi.
Sayfa 197Kitabı okudu
Kim dünkü gibi ki? Çoğumuz daha iki hafta önceki kişiyle aynı kişi değil. Her geçen gün daha da yol katediyoruz. Belki düşe kalka, kanaya kanaya ilerliyoruz. Ama ilerliyoruz. Her aldığımız yara, bizde ayrı bir iz bırakmıyor mu? Kimin yaraları tam iyileşiyor? Hangi geçmiş tam olarak sarılabiliyor? Kabuk bağlasa da yaralarımız acısı kalmaz mı?
Hilal Kucur
@Hilal_1022
·21 Mayıs 21:06
“Niçin, sen artık dünkü sen değilsin?”
Fırtınalar durunca durur belki bu Çığlık
Gelsene ey mumları üfleyip Güneş olan
Kalmışım vadilerin koynunda yapayalnız
Sayfa 24Kitabı okudu
Ve umut kesilir de bir gün ölümle artık
En uzun mektuplardan birkaçı çekmecelerde.
Var mıydık? Belki.. biraz
open.spotify.com/track/19tWpERMT...
Only Have Eyes 4 U, The Motion Epic
"Bazen insanlara sevgi gösterdiğimizi düşünsek bile sevgimizde samimi olmadıkça bu sadece bir "gösteri"den mi ibaret kalıyor acaba? Seviyor-muş gibi, dinliyor-muş gibi, ilgileniyor-muş gibi.. yapmak. Karşımızdaki bunu anlamıyor mu yada hissetmiyor mu sanki? Belki de en acısı -muş gibi'lerle geçen bir hayat içerisinde bize verilen gerçek sevgiyi, gösterilen gerçek ilgiyi fark etmemek. Olabilir mi?"
Zamanınızı bir engel arayarak geçirmeyin.
Çünkü belki de o engel en başından beri yoktur.
Franz KAFKA
Sayfa 106
