(22 Mayıs - 21 Haziran)
Bir İkizler Erkeği, ayaklarınızı yerden havalandırıp gökyüzünün bulutları arasında dolaştırabilir.
Kendinizi, dünyayı ve her şeyi bir anda unutabilirsiniz. Fakat, bu anın ne kadar süreceğini ne siz bilebilirsiniz, ne de karşınızdaki İkizler Erkeği… Zaten size böyle bir güvence de vermiş değildir.
Ayrıca da kendisinden
(22 Mayıs - 21 Haziran)
Bir İkizler Erkeği, ayaklarınızı yerden havalandırıp gökyüzünün bulutları arasında dolaştırabilir.
Kendinizi, dünyayı ve her şeyi bir anda unutabilirsiniz. Fakat, bu anın ne kadar süreceğini ne siz bilebilirsiniz, ne de karşınızdaki İkizler Erkeği… Zaten size böyle bir güvence de vermiş değildir.
Ayrıca da kendisinden
Sevgili bayan milena'ya, size önce prag'dan, ardından da meran'dan yazdığım kısacık mektuplarıma kesinlikle cevap beklemiyordum. umduğum gibi karşılık yazmadınız da sevinmem gerek. Sessiz kaldığımız her gün iyi olduğumuzun işaretidir. Bu yüzden sevinmem gerek ki, iyi olduğunuzu bildiğim için..
Yarım kalmış bir düş gibi. Önümden geçip
Jack Kerouac Kendini Anlatıyor
Ben hayatım boyunca pranga mahkûmiyetlerinden kaçan köksüz bir ağaç oldum. Ne durmayı ne de aynı yolu ileri geri kat etmeyi severim. Bana sorarsanız, gerçek yaşam hiç durmadan dosdoğru denize doğru gitmektir. Öyküler söylemek, öyküler dinlemek, öyküler yaşamak…
Benim öyküm de onlardan biri. Her zaman gizlice
ÖLÜMÜ BEKLERKEN
Sanırım yaşlandığımdan olsa gerek, eskisi kadar ilgimi çekmiyor çamurunda oynadığım topraklar. Dibine uzanıp da yapraklarının arasında hayallere daldığım elma ağacıyla, aramıza bir soğukluk girmiş. Nedendir bilmem en derine saklanmış anılar, kapının asma kilidini açmaya başlamamla gün yüzüne çıkmaya başladı. Sanki belleğimin
- Yo, doğru değil bu Yegor Petroviç. Umutsuzluğa kaptırma kendini. Sanatta sabırla direnme gerek. Oysaki sen karamsarlık anlarında hep yetenek yoksunluğundan yakınıyorsun. Yanılıyorsun kardeşim; yeteneğin var, buna eminim. Sanat duyuşu ve anlayışından hissediyorum bunu. Bana anlattığın geçmişinden belli... Şu karamsarlık, umutsuzluk bunalımların
Sayfa 15 - Varlık Yayınları - Nihal Yalaza Taluy Çevirisi(Sayfa 15-16)
Bir gün ölüm adamın karşısına çıktı ve dedi:
- Bugün, senin son günün.
Adam dedi:
- Ama ben hazır değilim.
Ölüm dedi:
- Bugünkü listemde, senin ismin ilk sıradadır.
Adam dedi:
- Peki o zaman… gitmeden önce,gel oturalım beraber bir kahve içelim.
Ölüm dedi:
- Tabi ki.
Adam, ölüme kahve ikram etti. Ve onun kahvesine bir kaç uyku hapı attı...
Ölüm kahveyi içti ve derin bir uykuya daldı...
Adam, ölümün listesini aldı ve ismini ilk sıradan silip listenin sonuna koydu.
Ölüm uyandıktan sonra şöyle dedi:
- Sen, bugün bana çok şefkatli davrandın. Şefkatinin karşılığında işime listenin sonundan başlayacağım."
Bazen bazı şeyler kaderinde yazılıdır. Onları değiştirmek için ne kadar çabalarsan çabala, onlar hiç bir zaman değişmezler...
Karga ve papağanın her ikisi de çirkin yaratılmıştır. Papağan itiraz eder ve güzelleşir. Ama karga Tanrı'nın rızasından memnun kalır.Bugün papağan kafeste, karga ise özgür...
Her hadisenin arkasında öyle bir hikmet vardır ki belki sen hiç bir zaman anlayamazsın.
O halde…
Hiç bir zaman Tanrı'na deme "Neden!!!?"
Sripad Ramaray
TAMAM SAKİNİM
Yabancı yazarlar ile yerli yazarlar arasında önemli bir fark görüyorum. Yabancılar bir macera romanı yazarken, sadece bir macera romanı yazma amacı güderken, bizimkiler yazdıkları romanın hem herkesin hayran kalacağı hem de dünya klasikleri arasında sayılmasını bekliyorlar. Yanılıyorsam düzeltin ama ben şimdiye kadar Nobel edebiyat
bugün 3 aralık engelliler günü
Kafadan karşıyım ben bugüne.
Ne demek yani?
Onların bizden ne farkı var ki?
Sanki öbür dünyadan gelmişlercesine bir gün onları bizden ayrı tutuyor.
Onların hayatımızdaki yerlerini unutmamamız için bir gün mü gerekiyor?
Böyle bir gün olması bence son derece aşağılayıcı.
Direk araya çizgi konulmuş oluyor.
Hangi engelli acaba dünyada böyle bir gün var, bugün bizim özel günümüz diye düşünüyor?
Bugünde neler yapılıyor?
Normal hayatta onları görmezden gelenler bugünde onlara kucak mı açıyor?
Devlet engelliler için diğer günlerde hiçbir şey yapmazken, bugünü onlara ayırıp eksiklerini mi gideriyor?
Normalde bir engelliyi görünce gözünü öküz gibi dikip engelliye bakan insan, bugün bir farkındalık mı yaşıyor?
Normalde engelliye otobüste bile yer vermeyen şuursuz, bugün kalkıp yer mi veriyor?
Engelli vatandaş bugün “oley yaşasın, bizim de bir günümüz mü var” diyor?
O, bugün bence daha çok acı çekiyor?
Şu hayatta yaşamak zorunda kaldıkları şeyler bugün yüzlerine tekrar tekrar vuruluyor.
Babalar gününde babası olmayanın, analar gününde anası olmayanın çektiği üzüntüyü engelliler gününde de engelli çekiyor.
Haaa belki engelliler gününün varlığı kendisinin de bir gün engelli olabileceğini düşünemeyen, engellileri yok sayan zırtapozlarda farkındalık oluşmasını sağlar.
İnşallah da öyle olur.
Onun dışında engelliler gününe karşıyım, bilmem anlaşıldı mı?
Not: Bir de dünya engelliler günü “kutlanıyormuş" ona da çüş diyorum
