Basın özgürlüğü, soylu ve tantanalı bir sözdür ve Amerikalıların kulaklarına pek hoş gelir. Bunun, kamuya her şeyi
rahatça söylemek hakkı olduğunu sanırız. Bir zamanlar belki öyleydi, ama artık değil. Chicago Üniversitesi eski rektörü
Dr. Robert Hutchins yönetimindeki Basın Özgürlüğü Komisyonu, 1947 tarihli raporunda, şöyle diyordu: "Hükümete
karşı korunmuş olmak, artık söyleyecek şeyi olan bir insanın, bunu söylemek firsatını ve olanağını bulmasına yetin.emektedir. Basının sahipleri ile yöneticileri, kimin, neyi,
nasıl söyleyeceğini, hangi düşüncelerin halka ulaşacağını kararlaştırıyorlar."
Bir nedeni yok. Yalnızca öptüm-Küçük İskender
Dudaklarım gerisin geriye çekildi; ağdalı bir sıvının ağır ağır örttüğü, korkunun biçim kazanıp ayağa kalktığı ve ‘hey bana bir şeyler söylemenin vakti geldi’ dediği zamanlarda bekledim seni; gözlerimi kapadım. Bekledim. Beklerken, özlemenin hangi geçitleri geçilmez kıldığını, hangi duyguların insanı hayata kazandırdığını, basite indirgenmiş
Löwy: Kafka'nın annesinin ailesi
Arkadaşım, patronum, amcam, büyükbabam, evet hatta (yani biraz çekinerek belki) kayınpederim olmandan mutluluk duyardım. Ama işte baba olarak bana göre fazla güçlüydün; özellikle de erkek kardeşlerim küçük yaşta öldükleri, kız kardeşlerim onlardan çok sonra dünyaya geldikleri ve bu durumda ben ilk sarsıntıya tek başıma dayanmak zorunda kaldığım için böyleydi, bense bunun için fazlasıyla güçsüzdüm.
İkimizi karşılaştır: Ben -iyice kestirmeden ifade edersem- belki bir Kafka temeline sahip, ancak Kafka'lara özgü yaşam, ticaret ve sahip olma arzusunun değil; daha çok Löwy'lere özgü gizli, çekingen ve farklı yönden etki eden ve sıklıkla kesilen bir dürtünün harekete geçirdiği bir Löwy'yim. Buna karşılık sen gücünle, sağlığınla, iştahınla, sesinin enerjisiyle, ifade yeteneğinle, kendinle barışıklığınla, dünyayı avucuna almışlığınla, sebatınla, hazırcevaplığınla, insan sarraflığınla, belli ölçüdeki cömertliğinle, tabii bu meziyetlerin parçası olan, mizacının ve bazen de öfkenin seni kışkırtıp sürüklediği bütün hataların ve zaaflarınla gerçek bir Kafka'sın.
Sayfa 3 - 4 / Türkiye İş BankasıKitabı okudu
Lapseki Çeşmesi
Kahverengi sokak kedisinin beton elektrik direğinin altına bırakılmış çiçekli melamin tabaktan süt içmesini izliyorum bir süre…
Kedi için dünyada sütten başka hiçbir şey kalmamış gibi görünüyor.
Sokak kalabalık olmasına rağmen bunun farkında olan kimse yok veya bana öyle geliyor. Sütü tabağa boşaltan kişi pekala izliyor olabilir diye geçiriyorum
“Almanca dil kursundaydım. Hoca çok disiplinli biriydi. Bilhassa zaman açısından hiç müsamahası yoktu.
Bir hafta boyunca kimin ne kadar geç geldiğini tespit ediyor ve onları geç geldikleri toplam süre kadar sınıfta tutuyordu. Tabi bu durum, zaten kursa zor zaman ayırmış iş sahiplerinin hiç de hoşuna gitmiyordu. Bir gün, haftalık cezası 18 dakika
