Merhaba
Ece Temelkuran'dan okuduğum ilk kitap.
Kitap konusu itibariyle bir dönem kitabı aslında ama şu tarihte su olay olmuş, bu tarihte bu olay olmuş şeklinde ilerleyen bir tarih kitabı gibi değil. Öyle olsa eminim önce ben okumazdım.
Kitapta 80'li yılların 12 Eylül döneminde yaşanan, sağ sol çatışmaları, işkenceler, magazin olayları ve daha bir sürü olay, farklı aileler, farklı hayatlar yaşayan, Ali ve Ayşe adında iki küçük çocuğun dilinden anlatılıyor.
Belki de yaşananlar çocuk gözünden anlatıldığı için bu kadar etkileyici.
Hiçbir şeyden anlamaz, duymaz, bilmez dediğimiz çocuklar, aslında ne çok şeyin farkındalar bu kitapta göreceksiniz.
Bazı şeyler çocukların gözünden oldukça masum, her şey oyun gibi görünüyor ama malesef yaşanan olaylar gerçek.
İnsanın içinin öyle ılık ılık acımasına "efkar"deniyormuş. Ayşe'nin dediği gibi kitabı okurken içim ılık ılık acıdı.
Yaşarken çoğu zaman insan olmayı unutuyoruz.
Ali'nin de büyümüş de küçülmüş halleri çok tatlıydı. Yaşı küçük ama yaşadığı çevreden kaynaklı, farkındalığı yüksek bir çocuktu.
İşkence gören kolları kırılan annesi için söyledikleri kalbimi acıttı.
"Annemin kolunu öptüm. Kırık ya ondan. Çok kırık ama. Öpünce geçmeyecek. Yeni kanat lazım belki de "
Hem eğlenceli, hem hüzünlü hem de malesef gerçek bir hikâye.
Ben kitabı da yazarın dilini de çok sevdim.
Keyifli okumalar dilerim