“Ben birisiyim ama kim? Kim?”
Ya artık gözlerimi kendim için, kendi içimde nasıl olduğumu görecek durumda değillerse? Ben bile kendim için nasıl olduğumu henüz bilemezken başkalarının gözlerini üzerime hissetmeye devam ediyor ama içimde henüz yeni doğan şu irademle beni nasıl gördüklerini yine de bilemiyordum.
Artık Genge değildim.
Bir başkasıydım.
Aslında tam da bunu istemiştim.
Sayfa 170
Gene de ben, o olaydan sonra herkesin nefretini kazanan müdürü sevmiş ve gelecekte tıpkı onun gibi biri olmayı istemiştim. Kaçmıştı çünkü o, herkesin beklentisini boşa çıkarmış, kuralları ve alışkanlıkları ayaklarının altına alıp bir güzel çiğnemiş ve kalabalığı ardında bırakıp o çıplak tepede, tepenin ötesindeki kayalıklarda, kayalıkları sanp sarmalayan yemyeşil bir maviliğin ortasında tek başına olabilmişti.
Sayfa 61Kitabı okudu
"Oysa çocuktum ve ben de herkes gibi olmak istemiştim. Olup bitenler olmamış gibi yapmak, olanları bilmezden gelmek istemiştim. Ama becerememiştim. Unutmak elimizde değildi. Karar verip unutamıyordu insan. Affedemediği gibi. Affetmek de elimizde değildi."
Sayfa 459Kitabı okudu
“İnsan, bir gülüşe bakarken aynı anda hem kahkahalarla gülmek hem ayaklarını yere vura vura ağlamak, hem orada sonsuza kadar çakılı kalmak hem de ardına bile bakmadan koşarak uzaklaşmak isteyebilir mi? Ben istemiştim bunların hepsini.”
Sayfa 65Kitabı okudu
