"Cinnet dehasıyla hayatın bütün işkenceli endişelerinden kurtulmuş bir dimağı tedavi bahanesiyle tekrar ahmaklaştırmaya uğraşmak büyük bir cinayettir."
Sayfa 16
"Umumun zıddına düşünen ancak delilerdir. Bunun için sonsuz özgürlüğün hakiki temsilci ve savunucularını diğer insanların arasında aramak hatadır."
Sayfa 9
— Peki, ne istiyorsun?
— Bakan yaparsanız inerim! Aşağıdakiler kısa bir tartışmadan sonra,
— Pekiy, dediler, seni Bakan da yaptık! Haydi artık in aşağı!... in... Bak herkes seni bekliyor.
Deli, elini burnuna götürüp nanik yaptı:
— inmem! Bir deliyi bakan yapanların arasına iner miyim ben!...
Nesin yayınlarıKitabı okuyor
Ben kendimi bilmiyorum. Buna deli oluyorum bazen. İyi miyim ki ben? Kötü müyüm yoksa? İnsan bilir mi bunu, insan düşünür mü bunu?
Sayfa 43
İşte birkaç zamandır beynimi kemiren şüphe… Ben deli miyim?
Sayfa 15
~
Az önce seni özlediğimi farkettim..
Biliyorum bunu sana defalarca söylemişliğim var, bu defa çok daha başka inan bana..
Fotoğrafına baktım biraz, orada gülümsüyorsun, sanki canlanıp sarılacaksın boynuma..
"Ben hiç gider miyim deli?" Der gibi bakıyorsun. Hatalarımdan ders çıkardım. Ağladım.
Ama sen yoksun.
~
Ya hayatını işkence ederek ve kafa keserek sürdüren bir cellat, ya ölümüne içen bir sarhoş ya da bütün hayatını karanlık bir odada geçirmiş, kendi odasına pisleyen ve bu odadan çıkacak olursa öleceğini zanneden bir deli, kendisine “Hayat nasıl bir şeydir?” diye sorarsa? Besbelli ki, “Hayat nasıl bir şeydir?” sorusuna, “Hayat en büyük kötülüktür,” yanıtından başka bir yanıt alamazlardı bu adamlar; delinin yanıtı tamamen doğru bir yanıt olurdu, ama sadece kendisi için. E, o zaman ben de aynı böyle bir deli miyim? Varsıllar, bilginler, hepimiz deli miyiz?
Sayfa 66Kitabı okudu
Kaçta kaçın senindir için, Kaçta kaçı sen..
..Ben kendimi bilmiyorum.
Buna deli oluyorum bazan.
İyi miyim ki ben? Kötü müyüm yoksa?
İnsan bilir mi bunu, insan düşünür mü bunu ?
Çiçeğe bakınca çiçekleniyorum.
Ama
taş da çok.
Her yer kaya..
Bir Bir bilir hâlimi.
Bilmeyen ne bilsin,
Akil miyim deli mi?
Bildim bileli ben beni,
Yitirdim kendimi.
Bu dünya böyle olmasa...
Ben sevgiden, sevinçten söz açmak istemez miyim, delice, çılgınca, içim taşa taşa, bir sevinçten söz açmak istemez miyim? Ben sevinçli adamım. Bu dünya böyle olmasa, böyle kara, karanlık olmasa, ben sevinçten taşar coşardım. Yaradılışım karanlıktan çok aydınlığa, acıdan çok sevince... Ne çare, ne çare ki sevinmek gelmiyor elimden... Dostluktan söz açmak, ne güzel. Bir dostum var. Sıcacık eli var. Sevgi dolu gözleri var. Ne güzel yalansız, salt sevgi dolu bir insan eli sıkmak. Sıcacık, sıcacık... Ben deli olurum, insanlar karanlık karanlık, kuşkulu baktıkça bana...
Bütün insanlar kuşkusuz, korkusuz, çıkar düşünmeden, düşmanlık geçirmeden içlerinden baksalar biribirlerine ...
İnsan, ne olur biliyor musunuz, sıcacık bir bahar güneşinin bahtiyarlığında duyar kendisini... Bahar güneşinde bir sevinç içinde gerinir. İnsan bir bahar çiçeği temizliğinde olur.
Her kim ki sizin değeriniz üstünde yüzünüze gülerse ondan kaçınız. Çünkü bu yaltaklanmanın içinde mutlak bir menfaat, bir dolap gizlidir.