Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.13
215 syf.
9/10 puan verdi
Bir felsefe öğrencisi olarak Hakan Günday okumak iyi geliyor. Azil'in kapağında dediği gibi deha mı deli mi?
Sorgulayışını beğeniyorum... Var ile Yok'u anlatışı...
Her gün gördüğümüz sıkıcı derslerden öte evet ya evet
bunu sormalıyız dediğimiz şeyler..
Azil'in başındaki felsefi anlatıma öyle daldım ki olaylara geçince afalladım bir an. Ne oluyor ya ? dememe kalmadan ben mi deliyim acabaya döndü olay :)
Hakan Günday beni Ziyan'da olduğu gibi Azil'de de dumura uğrattı. Bir olaya inanıyorum 10 sayfa sonra o olayın aslında öyle olmadığını okuyorum. Çıldırmadan kitabı bitirdim.
Azil'in sonu da Asil için, hepimiz için mutlak son'du.Zihnimizin içine bir kutu açtık kitapla. ^^
135 syf.
7/10 puan verdi
Bir sürü kısa hikaye tarzında ders verici niteliğinde bir Halil Cibran klasiği.Kısa yorumları ile insanı cezbeden,okurken düşünmemizi sağlayan felsefik yönü ağır basan bir kitap.
“Üstelik ben deliyim. Ama deliliğimi gizliyorum. Ben, tek başımayken deli olmak istiyorum”
Çok sevdiğim Franz ağabeyim neler neler yazmamıştır ki? Hayvanlarla ilgili öykülerinde de türlü metaforlar kullanmış, fabl dünyasına katkıda bulunmuş, örtülü anlatımda zirvelere doğru yol almıştır. Bu kitapta ve başka pek çok farklı kitapta yayınlanmış diğer öykülerinde hayvanlara çok yer vermiştir.
Meraklısı veya yazarla yeni tanışacak olanlar
Harika bir kitap.... Bittiği için çooook üzgünüm.
Tüm seriyi okusam da devamı gelsin istedim. Kesinlikle okunmalı ve okutulmalı.
Kitabı okurken youtu.be/ytbUzbTEshw
Beni siz delirttiniz ( cem karaca) döndü kafamda.
Beni Siz Delirttiniz
Beni siz delirttiniz evet, evet,evet, siz, siz
Kırmızı ışıkta geçen şoförler ve boşverli
Ben Veronika'yım!
Bu kitap üzerine karaladığım birkaç tümcemi söylemek istedim. Okuduktan sonra benim için anlam kazananları sizlerle paylaşıyorum.
Ben Veronika'yım. Öldüm ve hayatı anladım. Sonra hayata geri döndüm. Delirdim. Delirmenin tek yol olduğunu gördüm. Bu andan başka hiçbir zaman imgesinin önemli olmadığını kavradım. Yaşama biçilen pahanın ölçülemez olduğunu idrak ettim. Delirmeliyiz. Yaşamalıyız. Bu iki tümcenin de aynı anlama geldiğini kavradım. Ölmeliyiz gerekirse hayat için. Delirmek tek yol yaşamak için. Anlıyor musun beni? Delirmeliyiz. Bu anda delirmeliyiz. Şu anda, şimdi şuracıkta. Delirmek tek yol, yaşamın idrakine varmak için. Tımarhaneye tıkılanlar yaşamın tadını çıkaranlar aslında ve ortalıkta gezen robotları toplayıp tıkmalı oraya. Asıl deli olanlar yaşamalı dünyada. Dünyanın ve yaşamın hakkını deliler verebiliyor. Onlar için şimdiden başka bir zaman imgesi mevcut değil. Anlıyor musun? Yaşamak mı istiyorsun, delirmeye kucak açmalısın. Delirmeli ve yaşamalıyız. Ben bir deliyim. Yaşamı tüm benliğimle kucaklıyorum. Hayatın değerini biliyorum. Şu anın tadını alıyorum, görüyor musun? Deliriyorum her gün ve her gün biraz daha fazla yaşıyorum. Yaşamak için delirmek lazım. Delirmek tek çaremiz.
Farklı isim, farklı zaman, farklı mekan, aynı acı...
Üç kadının
"Size gerek yok,
gökyüzümü çalarsanız kendim kırarım kanatlarımı" der gibi noktalaması hayatı...
Edebiyata kattıkları güzellikler adına öpüyorum kelimelerinden...
Minnetle... diyerek sonlandırmış kitabını Yıldız Umay Gülsu...
Yukarıdaki alıntıda bahsedilen bu üç kadın edebiyata değer katmış olan Nilgün Marmara, Sylvia Plath ve Vırgınıa Woolf...
Yazar eserinde onların hayatlarını, kendi ile özdeşleştirerek, cümlelerini olabildiğince cesur kaleme almış. "Ben deliyim, sen delisin, o deli..." diyerek insana verilen değersizliği iç dünyasından çıkarıp büyük bir yüreklilikle kaleminden, kağıda aktarmış...
Hayata olan öfkesini, aşka olan inancını, gökyüzündeki uçurtmaların özgürlüğünü, kadınların ikinci sınıf varlıklar olarak görülmesinden duyduğu rahatsızlığı, kendine has kelimeleri ile betimleyip, hayallerinin ne kadar uçsuz bucaksız olduğunu, hala umudun var olduğunu o kadar iç içe kelimelerle anlatmış ki, kendimizden bir parça bulmamamız imkansız...
Kendine has yazım dili ile Yıldız Umay Gülsu bu eserin de isminden de anlaşıldığı üzere hayatlarına kendi elleri ile son veren üç edebiyatçının hayat öykülerini bizlere tekrar hatırlatarak kitabına son vermiş...
