Serinin en sevdiğim kitabı. Son sayfalarda azıcık sıkılsam da uzun zamandır romcomda da bu kadar iyisini okumamıştım çok iyi geldi.
*Winter and Theo*
İki karakter de o kadar iyi ve güzellerdi ki. Winter’a ara ara alıp sarılasım geldi Theo’ya omuz atasım. Nasıl güzel sevdi. Her bir duygusunu alıntılamak isterdim, duygularını o kadar iyi anlattı ki Winter haklı bile olsa sen de bir inan bu ilişkiye dedim bir yerden sonra. O kadar iyi ki tanıştıklarının ertesi günü annesini arayıp evleneceği kadını bulduğunu söyleyen bir adam kendisi. Duygularını dışarıya taşırıp çok güzel seven bir adam. Winter’ı savunduğu her an gözlerimden kalpler fışkırdı.
Winter’ı daha çok sevip en çok onun yaşadıklarına üzülsem de yine en çok ona kızdım. Hep kendini aşağıladı sevgiye layık olmadığını düşündü sanki yaşanılanlar onun suçuymuş gibi kendisini affettirmeye çalıştı. Bu yüzden Summer’a, Rhett’e, baba demeye bile dilimin varmadığı Kip’e, annesine, eski kocasına çok kızgınım. Ortada bir hikaye var ve bu hikaye de en çok acıyı çeken yalnız kalan ve kendini feda eden Winter’dı. Theo tarafından sevilince inanamadı kitabın sonuna kadar da sevgiye layık olmadığını düşündü canım kızım ya.
Her kitap da olduğu gibi Harvey’e yine sinir oldum herkesin olayına burnunu sokması komik değil sinir bozucu pis ihtiyar. Hele bir de boş konuşmaları off yani!
Bence kitap romantik kategorisinde size iyi gelecek yaralarınızı saracak şans verin.