oturmuşum acının yüz yıllık masasına
kemiklerimden etlerim çekilerken
ya da tırnaklarım sökülürken
hatta kirpiklerim yerleriden edilirken
ah demeyen ben
gidişinle;
cennetin yüreğini ateşe vermiş
cehennemin damarlarını dondurmuşum
öyle işte
imkansız bir hikayenin
hatta sızı olan bir sevginin yolunda
anadan üryan seni aramaktayım
bulur muyum? bilemem
bulamaz mıyım? belki
ama asla vaz geçmeyeceğim
çünkü ne diyor Mevlana;
''biz aşkın çocuklarıyız
anamız aşktır bizim''
insan anasından vaz geçer mi?
vesselam