Tünaydınnn 1K My Familyy
Günün Duası:
" Allah'ım! Her işimin koruyucusu olan dinim ile beni ıslah eyle, kurtuluşa erdir. İçinde yaşadığım, geçimimi sağladığım dünyamı benim için ıslah eyle, hayırlı kıl. "
(Müslim, Duâ, 71)
Senin dinin sana benim dinim bana mottosunu yanlış anladık. Herkes kendi dinini şekillendirdi. Torpil yaptıran, fahiş fiyat uygulayan, tartıda hile yapan… islamcı(!) müntesiplerin de din elden gidiyor derkendeki ‘din’ dedikleri kendi dinleri.
Eee ‘hak din’ olan İslam nerede???
Ama başa dönersek senin dinin sana benim dinim bana diyen peygamber akabinde “hüve Allahu ahad” demiştir. Bu büyük farkı sanırım kaçırdık.
Dünya, büyük bir manevî buhran geçiriyor. Manevî temelleri sarsılan garb cem'iyeti içinde doğan bir hastalık, bir veba, bir taun felâketi gittikçe yeryüzüne dağılıyor. Bu müdhiş sâri illete karşı, İslâm cem'iyeti ne gibi çarelerle karşı koyacak? Garbın çürümüş, kokmuş, tefessüh etmiş, bâtıl formülleriyle mi? Yoksa İslâm cem'iyetinin
Sinagoga, kiliseye, camiye gitmeyen bazılarımız kendisine demokrasiyi din olarak seçti. Benim dinim de demokrasidir. Demokratlar bireyin değerini ve ona saygıyı içselleştirirler. Demokratlık yasalar karşısında eşitliğe inanmaktır; herkesin ayrı bir ruhu, ayrı bir iç dünyası olduğuna inanmak, herkesin hayatının değerli olduğunu bilmektir. Roman da o noktada başlar. Roman özü gereği demokratiktir; merkezinde bireyin özgürlüğü vardır. Romanın bir biçim olarak gelişmesi demokrasinin yaygınlaşmasına paraleldir. Bu bakımdan her roman biraz siyasidir. Ama onun ötesinde, Woody Allen çok haklı. İdeolojilerin, siyasi tavırların emrindeki yazar, romanın hayatını, iç demokrasisini de bitirir. Yaşamaz; popüler olur, konuşulur ve unutulur. Gençken bu konuda büyük kararsızlık yaşadım. Siyasetle iç içeydim; Vietnam Savaşı’na karşı hareketin parçasıydım ama yazar olmak istiyordum. Her ikisini birden yapmanın modelini aradım. Marksist model, sosyalist gerçekçilik çok kötü bir seçenekti; romanı öldürüyordu. Gerçeküstücülerin denediği avangard yaklaşıma ise saygı duydum ama başarısız oldular. Üçüncü model siyaseti roman üzerinden yapmamaktı; sonunda onu seçtim. Yine de romanlarımda siyasi referansları hep korudum.
Paul Auster
Eleştiri
Klişeleşmiş yanlışlara katılmıyorum. Onlar kapitalist ve komünist ideolojileriyle dine kısır bakmışlar. Benim dinim bana iki dünyada ilkbahardır, hayattır şükürdür elhamdülillah...
Cuma'nın hutbesi bu kadar!
İstanbul 'dayken babam peygamberden kalan mirası görmeye gidecekti...
Ben haca bile gitmem bu şartlarda....
İşim olmaz dedim...
Seni bilmem baba dedim...
Bu beni bağlar beni ilgilendirir dedim...
Ancak bana tepeden aşağı kaya çekeceksin de...
Onu yaparım...
Senin dinin sana benim dinim bana...
Herkes işine baksın...
"Size evlilikle ilgili vereceğim tavsiye, insanların pek dikkat etmediği bir şey söylemek istiyorum. 'Onunla evlenmek istiyorum çünkü onu çok seviyorum.' Kapa çeneni. 'Onunla dinim için evlenmek istiyorum.' Sakalla evlenmiyorsun insanla evleniyorsun yahu! O bir insan. Dindar olsa da beş vakit namaz kılıyor olsa da ondan
İnsanların En Cesuru Kimdir?...
Hz.Ali (ra) katıldığı bütün harblerde o güzel yüzü, parlak ve güzelim simasıyla Huneyn’de, Hayber’de, diğer birçok yerde Allah Resûlunden hiç ayrılmamıştı.
Resûlullah’ın hayatında çok tesirli olan Huneyn günü... Bir ara Hz.Ali’ye sormuşlardı:
"İnsanların en cesuru kimdir?"
Hz.Ali çok cesurdu gerçekten, diyecekti ki:
"İnsanların en
-De ki: "Ey inkârcılar!
-Ben sizin tapmakta olduğunuz şeylere tapmam.
-Siz de benim taptığıma tapıyor değilsiniz.
-Ben sizin taptıklarınıza tapacak değilim.
-Siz de benim taptığıma tapacak değilsiniz.
-Sizin dininiz size, benim dinim banadır."
(Kâfirûn Suresi )