- Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
Peki, dedim, öğretmen ol.
– Ben mektebe gitmiyorum ki.
– Neden?
– Öğretmen beni dövüyor.
– Neden?
– Yaramazlık ediyorum da ondan.
– Sen de yaramazlık yapma.
– Ben yaramazlık ne demek bilmiyorum ki.
– Öğretmenin yapma dediği şey, dedim.
– Belli olmuyor ki!.. Bir gün arkadaşımın biri “Çamaşırcının piçi” dedi. Ben de döğdüm onu. Öğretmen de beni döğdü. Ondan sonra hep çamaşırcının piçi diye çağırdılar. Hiç kimseyi döğmedim. Yaramazlıkmış diye. Birkaç gün sonra yanımdaki arkadaşın iki kalemi vardı. Birini aldım. Hırsızsın sen diye döğdüler. Benim kalemim yoktu aldım. Sonra o da yaramazlıkmış, hem de çok fena bir şeymiş. Bir daha kimsenin kalemini almam dedim. Defterini aldım. Bu sefer hem döğdüler, hem mektepten kovdular.
Sayfa 11 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Bugün günlerden SEN...İyi ki!
Aylardan Ocak, günlerden salı, tarih; 24.01.2023. Ve kalbimden sen; 
Gülpınar Vurmaz İyi ki dünyaya ayak basmışsın. Çocukluğuma eğlence, oyun arkadaşı; şimdime can yoldaşım, arkadaşım...Biliyorum bazen hatta çoğu zaman bu dünyaya gelmekten nefret ettin, isyan ettin, sitem ettin! Çok zor günler geçirdin, zor olaylar, zor hatıralar...Ama benim açımdan
*Sait Faik Abasıyanık / Plajdaki Ayna'dan ( Alıntı )
- Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
-Ben, dedi, boyacı olacağım.
