Çocuk kitaplarını okumayı çok seviyorum çünkü onların gözünden dünyayı görebiliyoruz. Hep düşünürdüm benim küçüklüğüm gelse, kızımla oyunlar oynayıp, onun en iyi arkadaşı olurdu diye, işte bu kitabımızda Can ve Arkadaşları zamanda yolculuk yaparak anne ve babalarının çocukluklarına tanıklık ediyorlar.
İş yoğunluğu nedeniyle babasına hasret büyüyen Can, kendi anne ve babasının küçükken böyle bir şey yaşamadığını, hep aileleriyle vakit geçirdiklerini düşünür. Ama durum onun düşündüğü gibi değildir. Okulda ki arkadaşlarının anne babaları da dahil hepsi aynı yollardan geçmiş, çalışmak zorunda oldukları için çocukları ile az vakit geçirmişlerdir.
Can ve Arkadaşları bunun sadece kendilerine yapılan bir haksızlık olmadığını, yaşamak için bazı mecburiyetlerimiz olduğunu daha iyi anlamışlardı.
Can ve Arkadaşları daha başka nerelere gidip, kimlerle sohbet ediyorlar bunu öğrenmek istiyorsanız, bu tatlı kitabı çocuklarınıza alabilirsiniz.
Özellikle çalışan ebeveynlerin çocukları ile okumasını tavsiye ediyorum. Biz kızımla severek okuduk ve kitap kurtlarına tavsiye ediyoruz. Kitapla kalın.. 
Her Ay Okuyanlar Kulübü
Birazdan pılımı pırtımı toplayıp bir yere gidecekmişim de her şeyi orada halledecekmişim, yaşamaya orada başlayacakmışım gibi şimdi ve burada sadece bekledim. Sanki bir istasyonda bir durakta hep bekledim, bekliyorum. Otobüs gelecek, bineceğim, bir yere gideceğim, her şey orada başlayacak. Beni gerçek hayatımın başlayacağı yere götürecek bir araç, –tren, gemi, uçak ne olursa– mutlaka gelip beni alacak. Benim hayatım bu değil, olamaz. Bir gün bir şey olacak, bir şey kökten değişecek ve gerçek hayatım başlayacak, ben de onu yaşayacağım, yaşarken de diyeceğim ki hah işte buydu. O zaman bütün eylemsizliklerimin, tereddütlerimin, kelimelere dökülmemiş muhteşem görüşlerimin, içimde sır gibi tuttuğum heveslerimin, vermediğim müjdelerimin, dilemediğim özürlerimin, inmediğim yokuşların, edip de dönmediğim vaatlerin bir açıklaması olacak.
Sayfa 49 - yapı kredi yayınları, altıncı baskı, eylül ikibinyirmi, pdf
İnsanların hikâyelerini dinlemeyi seviyorum. Çocukluklarını, tanışma hikâyelerini, hatıralarını... Çocuk eğitimi konusunda da bize büyük bir veri oluşturduğunu düşünüyorum bu anlatımların. Tolstoy'un çocukluğunu anlattığı satırları okurken söylediği bir şey var ki, gidip başını okşayası geliyor insanın. Diyor ki:
"Altı yaşındayken, dış
