Bennur Karakaş
@bennurkarakas
Edebiyat Öğretmeni
29 Eylül 1995
32 okur puanı
Mayıs 2021 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
“ ‘Neden?’ diye soruyor, seviyorsan ve intikam almıyorsan, o zaman sabreder ve neden diye sormazsın.”
Sayfa 52Kitabı okudu
“İstediğim gibi birine rastlayamayacağım… Diğerlerinden bana ne!”
Sayfa 51Kitabı okudu
Fakat birbirimizi tanımamız mümkün değildi. Rüzgar bahçe duvarının üzerindeki kitabın sayfalarını çevirmekten ne anlıyorsa, ben de onu ancak o kadar anlayabilirdim.
Sayfa 6
Okur Takip Önerileri
“Oysa bir yarayı yaralanandan başka kim bağışlayabilir ki?”
Sayfa 5
Yine de ben, mantıksız ve tutarsız duygular içinde, büyük bir hırsla arayışını sürdüren, kendi mahkumiyetine kendi karar vermiş ateşli bir amatörüm.
Sayfa 1
“Kendi mutlaklarımızın ötesini asla göremiyoruz ve daha ciddisi, buluşmaktan, karşılaşmaktan vazgeçtik. Bu daimi aynalarda kendimizi tanımadan yalnızca kendimizle karşılaşıyoruz. Eğer kendimizi fark edersek, başkasında yalnız kendimize baktığımızın, çölde tek başımıza olduğumuzun bilincine varırsak, deliririz.”
Sayfa 128Kitabı okudu
“..öyle düşkünleşmişti ki. Evet, düşüş… Herkes, hepimiz buna mahkumuz. Ama genç bir adam bir daha ayağa kalkamayacağı bir noktaya vaktinden önce gelirse, bu öylesine gözle görülür ve açık seçik bir durum olur ki merhametten insanın kalbi sıkışır.”
Sayfa 75Kitabı okudu
“Hayaller uçup gitti, hayat dediğin serttir.”
Sayfa 14Kitabı okudu
Herkes, bir genç kızın canını kana kana içmiş olmaktan duyduğu azabı bir hastalığa, gelip geçici bir üzüntüye değişti.
Sayfa 22 - Hikaye: ŞengülKitabı okudu
“Seni seviyorum. O kadar çok ki tahmin bile edemezsin. Lütfen benim en iyi arkadaşım ol.”
Hayat tamamen bakış acısından ibaretti ve rakibimden bu motivasyonumu artıracak bir şey aldığıma inanmayı seçersen incinmiş gururumu gözardı edebilirdim.
Sayfa 234Kitabı okudu
Hiçbir şeye bağlanacak gücü kalmayanlar bir şeylere bağımlı olurlar, ben öyle oldum.

Ölünce nasıl da eşyalaşıyor, şeyleşiyor insan.
Kimseye ait olamamış insanlardık çünkü biz. En yakınlarını nemli çukurlara ya da çok uzaklara erken saklamış, sevgisizlikten ve sürekli birilerinin gitmesinden korkup kimseyi sevemeyişimizle perişan olmuş zavallılardık.
Sayfa 112Kitabı okudu