Bazen bizlerin, yani ailesinin, onun gözünde birer ev hayvanı olduğumuz hissine kapılırdım. Birlikte yürüyüşe çıkılan bir köpek, oyunlar oynayan ya da bir kucağa kıvrılıp okşandıkça mırıldayan bir kedi - bunlar sevimli gelebilir bir insana, hatta bir anlamda buna ihtiyaç bile duyulabilir, yine de mama satın almak, kedinin kumunu temizlemek ve veterinere gitmek bir külfettir sonuçta. Çünkü hayat başka bir yerlerdedir.
Sayfa 28Kitabı okudu
"İnsanlarla ne zorun var senin? Onlar olmasa hiçbir şey olmaz."
"İnsanlarla bir zorum yok. Ama her yerde bulunmaları gerekmez..."
Sayfa 45Kitabı okudu
Gecikmiş ve harcanmış hayatına kederlendim, hayattaki tüm gecikmelere, tüm harcanmışlıklara kederlendim. Doğru zaman kaçırılmışsa, diye düşündüm, eğer insan bir şeyi kendinden bunca zaman esirgemişse, bir şey ondan bunca zaman esirgenmişse eğer, büyük bir güçle başlasa ve coşkuyla desteklense bile, artık çok geç kalınmış demektir. Yoksa "çok geç" kalınmaz mı hiçbir zaman; yalnızca "geç" mi kalınır ve "geç" olması, her şeye karşın "hiç" olmamasından daha mı iyidir? Bilemiyorum.
Sayfa 163
Açılırsak birbirimize
sen bana, ben de sana
dalarsak
bana sen ve ben sana
erirsek
sen bende ve sende ben.
İşte o zaman
ben olurum ben
ve sen de sen.
Sayfa 50Kitabı okudu
O günleri düşünmek beni neden böyle hüzünlendiriyor? Geçmişte kalmış mutluluğa duyulan bir özlem mi bu?
Sayfa 34 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Çünkü hayat başka bir yerlerdedir. Onun hayatının bizler, yani ailesi olmasını çok isterdim.
“Bana inanmıyor musun?”
“Sana inanmayı çok isterim.”
Sayfa 41 - İletişimKitabı okudu
Ebeveyne karşı beslenen sevgi, insanın sorumluluğunu taşımadığı tek sevgidir.
Sayfa 148Kitabı okudu
Hayatlarımızın katmanları öylesine üst üste yığılmış ki, sonradan yaşadıklarımızda eskilerle karşılaşıyoruz durmadan: halleşip bir kenara bıraktığımız yaşantılar olarak değil, güncel ve canlı deneyimler olarak. Bunu anlıyorum. Yine de buna dayanmak zaman zaman zor geliyor bana. Belki de ondan kurtulmak için yazmışımdır hikâyemizi, bu elimden gelmese bile.
Sayfa 188 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
hayattaki tüm gecikmelere, tüm harcanmışlıklara kederlendim.
Doğru zaman kaçırılmışsa, diye düşündüm, eğer insan bir şeyi kendinden bunca zaman esirgemişse, bir şey ondan bunca zaman esirgenmişse eğer, büyük bir güçle başlasa ve coşkuyla desteklense bile, artık çok geç kalınmış demektir. Yoksa "çok geç" kalınmaz mı hiçbir zaman; yalnızca "geç" mi kalınır ve "geç" olması, her şeye karşın "hiç" olmamasından daha mı iyidir? Bilemiyorum.
Sayfa 163 - İletişim Yayınları / 16. Baskı, 2022Kitabı okudu
Çok fazla tanık, kurban ve fail var, çok fazla belge, çok fazla iz. Her şeyin kaydı tutulmuş, Yahudilerin toplanması, kampa getirilmeleri, kamplarda öldürülmeleri. Devletin demiryolları bu nakillerin kaydını tutmuş, zyklon-B29 üreten fabrikanın, bu maddenin naklinin ve fırınları üreten fabrikanın, kurulumlarının nasıl yapıldığının kaydı var. Auschwitz'in komutanı anılarını yazmış, neler olduğunu anlatmış. Sen bütün bunların biz Almanları sevmeyen başkalarının uydurmacaları olduğunu düşünüyorsun. Binlerce bilim insanı araştırdı bunları, hem Almanlar hem yabancılar, Almanlar daha başka, daha iyi bir şey bulmuş olsalardı ve bunu duyurabilselerdi, yaparlardı. Kim kendi halkının böyle korkunç suçlar işlediğini uydurabilir, bunlarla kendini ve ailesini ve arkadaşlarını lekeleyebilir?
Sayfa 251Kitabı okudu
Kendimi asla alçaltmayacak ve alçalmayacaktım; kendimi bir daha asla suçlamayacak ve suçlu hissetmeyecektim; bir daha yitirmekten acı duyacak kadar sevmeyecektim kimseyi.