Beste
@besteisildak
belki en iyisi unutacağını bildiğin bir yolu sadece yürümekti.
Ankara, 17 Mayıs
4 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Bir zamanlar kediymişim ben Halûk. Sonra, herhalde kediler arasında işlenebilecek en büyük suçu işlemişim ki dünyaya bir daha gelişimde insan olmak cezasına çarpılmışım.
İnsan yeterince erken gitmezse birden çok geç olur ve artık gidemez.
''Neyin var senin? Neden bu kadar dalgınsın? Hala cevap vermedin bana.''
''Herhalde dünyaya tamamen adapte olamadım henüz'' dedim, bir an düşündükten sonra. ''Bilmiyorum, bunun gerçek dünya olmadığını hissediyorum. İnsanlar, manzaralar gerçek değilmiş gibi geliyor bana.''
Okur Takip Önerileri
Sözgelimi, "Ben aptallık derecesinde dürüst ve açık bir insanım" ya da "Ben çok hassas biriyim ve dünyayla uzlaşamıyorum" veya "Ben karşımdakinin yüreğindekini anlamakta becerikli biriyim" gibi şeyler çıkıyor ağızlarından. Ancak ben "hassas" insanların başkalarını incittiklerini defalarca gördüm. "Dürüst ve açık" insanların, istediklerini almak için işlerine geldiğini gibi davrandıklarını gördüm. "Karşısındakinin yüreğindekileri anlamakta becerikli" olan kişilerin hiç de içten olmayan övgülere kolayca kandıklarını gördüm. Bu durumda bizler kendimiz hakkında gerçekte ne biliyor olabiliriz?
İçimdeki bir şey beni yakıp bitiriyor ve bütün bildiğim bu şeyin bana sürekli olarak seni düşündürdüğü. Bir kitap okurken bile sayfanın ortasında senin yüzünü görüyorum – üstelik de eskiden gördüklerim gibi bulanık değil, son derece berrak ve canlı olarak. Sayfaya dokunuyorum, yüzün kayboluyor ve ben o kitabı parçalamak ve bir yerlere fırlatmak istiyorum.
Kendimizin belirli versiyonlarını başka insanların zihinlerinde tutmak için çok uğraşırız; tabii ki daha az çekici olan bazı versiyonlarımızın başkalarının zihnine girmemesi için de. Ama gene de karşılaştığımız herkes, biz beğenelim beğenmeyelim, bizi icat eder. Gerçekten de, bizi başka insanların varolduğuna, bizden ne kadar farklı olduğuna en fazla ikna eden şey, onlara söylediklerimizden çıkarsadıklarıdır. Hikayelerimiz ağızdan ağıza dolaştıkça tanınmaz olur.
“İçinizden sorup duruyorsunuzdur, ne anlatıyor bu cümleler, diye. Sakın o hataya düşeyim demeyin. Çocuk gibi kelimelere ve varlıklara anlamlarını sormaktan vazgeçin artık. Hiçbir şeyin anlamı yoktur.”
