“Kimsenin kendine ait bir zamanı yok. Kimsenin kendi acısı yok, anısı yok, rüyası yok, arzusu yok. Herkes koronun en ortasında en yüksek sesi çıkarmak için çırpınıyor. Oraya nasıl geldiğini bilmiyor. Oradan nereye gideceğini bilmiyor. Kalabalıkla birlikte o da bağırıyor.”
“Ey oğlum, şunun için öğrenme ki, onunla bilginlere köçeklenesin, ya da onunla bilgisizleri hor göresin, ya da toplantılarda kendini övüp ikiyüzlülük yapasın.” * Lokman Hekim
“Kendilerine amaç edinmiş oldukları ‘refah toplumu’ düzeyine eriştiklerinde bireyler, sahip oldukları maddi bolluğa karşılık; boşluk, anlamsızlık ve yabancılaşma gibi daha önce hiç yaşamamış oldukları duyguları yaşamaya başlamışlardır.”