MEVLANA İLİM ADAMI DEĞİL, KAPİTAL BİR MARKA ARTIK!
Ne olursan ol gel demedi aslında “Her şeyden önce insan ol, öyle gel” dedi, ama anlayamadık.
Öylece destursuz girdik dergaha.
“Hamdım, piştim, yandım” dedi ‘kamışlıktan koparılmış ney’in hikayesini anlattı yine anlayamadık.
Eline eteğine yapıştık, postuna dergahına yapıştık ama O, elimize ilim tutuşturdukça, biz paraları kapıştık.
Mevlana diye
Şimdi daha iyi anlıyorum ki nefes almak değilmiş yaşamak, ateşlerde yanmak gibi bir şey severken bile sensiz olmak...
✅KENDI KALEMİMDEN BİR ÖYKÜ✅
Gözümü açtığım zaman duyduğum iki ses vardı ; birincisi cezaevinin dışındaki köyden gelen ezan sesi , ikincisi ise yaklaşık 1 aydır sessiz sedasız yaşayan idamlığın, hücresinin kapısına vurararak çıkardığı sesti. Acaba kaç saat olmuştu uykuya daldığımdan bu yana? Baş gardiyan bu saatlerde pek kontrole çıkmazdı. Buda öyle bir saate denk gelmişti
Bir 28 Kasım Hikayesi....
O sabah bir amaç için uyanmıştık, sevdiğimiz uğraşları öğrenmek için. Kasım'ın 28 iydi. Saat tam 10:10 u gösteriyordu, ki ben geç kalmıştım. Tam o anda bir adam gördüm. Dünya'da bu kadar güzel güleni yoktu. Onunla o geçireceğim en güzel 28 di işte...Hiç bu kadar konuştum mu, onu hatırlamıyorum. Hiç bu kadar dinlendim mi onu da hatırlamıyorum. Adım attıkça, güzelleşiyordu dünya. Hakkında biraz bilgi öğrendiğim, çokca gülümseyen, az konuşan...Hikaye uzun ve çok güzel...Kırıldığınız anlarda bile, mutlu olabilmeyi, yuva olabilmeyi becerebilmek...Aile olma kavramının uzak olduğu bir insanın, aile olmak için kafasında hayallerinin olmasını anlayabilir misiniz? Tek olmaktan daha kocaman bir olmaya dönüşmek...Yanmak...Sonra mı, sonrası son işte...Sonu mu...Boşverin...Yanan ateş, söner mi?
Oruç Aruoba'nın dediği gibi..
"bu yüzden, ateşini ’beslemen’ gerekir : tam zamanında, tam yerine,
yeni yanacak odunlar koyman; belirli bir yanı tükenmeğe
yüztutmuş odunları biribirlerine göre çevirmen; yanamayarak
tütmeğe başlamış odunları yanabilecekleri bir konuma getirmen
— bir sürü düzenleme, ayarlama…
ateşini kendi haline bırakamazsın — bırakırsan, tükenip söner…"
Svetlana Aleksiyeviç (2015 Nobel Konusmasi)
Nigâr Hacızade
Belaruslu gazeteci-yazar Svetlana Aleksiyeviç, savaşı, şahidin anlatma yükümlülüğünü, edebiyatını, ömrü boyunca yanı başında olan sesleri anlatıyor.
Kaybedilmiş Bir Savaş Üzerine: Svetlana Aleksiyeviç’in Nobel Edebiyat Ödülü
Nobel Edebiyat Ödülü’nün bu yılki sahibi Belaruslu yazar Svetlana Aleksiyeviç, 7 Aralık’ta ödül
sana hiç bahsetmemiştim ama, muhakkak duymuşsundur: evliliğimizin dördüncü yılında nazlı, evi terk etmişti. nasıl derler, bir başkasına kaçmıştı. acıklı bir durumdu. ne yapacağımı bilmeden odalarda dolaşıp durdum. karımın resimlerine baktım. bir şeyler yapmak, birilerine gitmek, ne bileyim dert yanmak, ondan şikayet etmek, bana yapılan bu