Ben yolun yarısını boş geldim
Diğer yarısı varmı bilmiyorum
Gideceğim yerden değil
Götürdüklerimden korkuyorum
#ümitdurna
çiçekli şiirler yazmak istiyorum bayım
“Zenciler prensesi olacağım.
Hayat işte o zaman başlayacak.”
Pipi Uzunçorap
Çiçekli şiirler yazmama kızıyorsunuz bayım
Bilmiyorsunuz. Darmadağın gövdemi
Çiçekli perdelerin arkasında saklıyorum.
Karanlıkta oturuyorum. Işıkları
Sayfa 48
İki tane tanrı var; birisi yaratan, ikincisi sizin yarattığınız ve ben, sizin yarattığınız tanrıyı bilmiyorum ama sizin yarattığınız tanrıdan korkuyorum! Tıpkı size benziyor sizin tanrınız da... Küçük, yalancı, yozlaşmış, zenginlerin yanında, fakirlerden uzakta...
Peekay (2014)
youtu.be/lAaum8CFKVU
Yaşamdan korkuyorum! Bazen ben- çok korkuyorum. Herhangi bir mutluluk çok basit gibi geliyor. Yine de her şeyin, bu mutluluk arayışının, bu acı korkusunun tümüyle bir yanlış anlama olup olmadığını merak ediyorum... Ondan korkmak veya kaçmak yerine onun... içinden geçilebilse, aşılabilse. Arkasında bir şey var. Acı çeken şey benlik; benliğin ise-yok olduğu bir yer var. Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum. Ama gerçekliğin, rahatlık ve mutlulukta görmediğim, acıda gördüğüm gerçeğin, acının gerçekliğinin acı olmadığına inanıyorum. Eğer içinden geçebilirsen. Eğer sonuna kadar ona dayanabilirsen."
Sayfa 33Kitabı okudu
bazen çok korkuyorum.
ama bu; aslanlarımı açıklamama engel olmuyor
çünkü fena halde yaraşıyor birbirine gece ve balta
ve anneciğim derdi vardı neyin altına giysen olur bir siyah pantolonum şimdi gibi ay!
teknem dolu müfsidle!
bu da caddelerden derviş dervişegelmeme mâni değildir
yolları ay bastı mı lambalara koşuyorum ya, bundan
bunun için
Sevgili ............,
Bu mektubu bacasına yorgunluk inen bir günden yazıyorum. Göz kapaklarım artık iyiden iyiye ağırlaştı.
Hemen her uykudan önce anımsadığım benzer anıların artık rüyalardan ayırt edilemediği bir andan yazmak biraz zor olacak ama yine de bunu anlatmaya çalışacağım.
Buralarda kapının hemen önündeki çeşmenin şırıltısı ile duvar
Ben de
Korkunç bir yabancılık duygusu, ansızın
yükseliyor içimde. Eskiyi bulamam kayıp, ben
dışındayım buranın. Yalvarsam da, çırpınsam da
hiçbir şeyin kıpırdadığı bile yok; soğuk, üzgün,
bir mahkûm gibi oturuyorum işte. Eski günler
yüz çevirmiş benden. Bir yandan da
korkuyorum, o günlerin üzerine bu kadar çok düştüğüm için korkuyorum; onlar geri gelirlerse
neler olacağını bilmiyorum çünkü
Biraz da gülelim :)
Misafirin yanında dayak yemeyeceğini bildiği için sınırları zorlayan çocuktaki cesaret kimsede yok 😅
İngilizcenizi ne kadar geliştirirseniz geliştirin, 30 years ı içinizden otuz years diye okumaya mahkumsunuz 😅
Kavgaların en çok 'ne bakıyon len' diye çıktığı bir ülkede, otobüslere karşılıklı koltuk yapmak çok mantıklı gerçekten 😅
Arabada kemer