Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..
Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...
Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..
Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..
Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;
Ne kadar yaşarsan
Hayır, benim aşık olduğum erkekler beni bıraktığında ya da öldüklerinde, böyle bin parçaya ayrılmadım hiç. Sanırım tam da bu noktada ayrılıyor Handan'la yollarımız. İnsanların aşk uğruna ya da terk edilmenin acısıyla canlarına kıymaları, romanlara yaraşabilir. Ama hayat başkadır! Hayatın gerçek kahramanları roman kahramanları kadar kolay teslim olmazlar ölüme. Olamazlar. Can tatlıdır çünkü. Gerçek hayatta zamansız ölümlere sebep olanlar, hastalıklardır, savaşlardır, kazalardır. İntihar, bir kurtuluş yolu olarak akıldan geçirilir, hatta özenilebilir ama ruhsal bir bozukluk söz konusu değilse, gerçekleştirilmez.
Sayfa 50 - EverestKitabı okudu
“Dost, dost diye hayaline geldiğim-Dost ise çevirmiş yüzünü benden-Hani dost uğruna can baş verenler?-Evvel kekitmezdi gözünü benden”, müthiş bir türkü bu. Şairi de çok çekmiş anlaşılan. Bak, yaşamış, dövüşmüş, yenilmiş, kelle vermiş gitmişler. Türküleri kalmış. Bizler insan olalım, sevişelim, kötülüklerin kökünü kurutalım diye kalmış türküler.
"Öyle bir seveceksin ki, yüreğinden kimse ayıramayacak. Ve öyle birini seveceksin ki, seni gözleriyle bile aldatmayacak."
| Can Yücel
Keçileri kaçırıyorum galiba.Kendi kişiliğimde hiç anlayamadığım bir yön var.Benim gibi sığ birinin yaraları ne kadar derin olabilir ki?Şu halime bakın: Hayatta en çok sevdiğim insan hakkındaki menfi düşüncelerden hareketle, can düşmanıma sempati duymaya yöneliyorum.
Sayfa 273 - April YayıncılıkKitabı okudu
