Ben ana rahminden Rahmi (İlk öyküm)
Güneş bugün de doğmadı. Koyu karanlık bir yalnızlıkla başbaşayım. Kimbilir ne zamandır burdayım...
Peki burası neresi? Hiçbir fikrim yok. Tenimde hafif bir ıslaklık hissediyorum; yağmur çiseler de nemlenir ya elin, yüzün... Ama ıslandım da diyemezsin. Karanlık neyse de şu halatımsı şey beni çok ürkütüyor. O şeyle beni bir yere bağlamış
Varoluşsal sancılar
“Burada birbirinin aynı olan her gün gerçekten ne yapıyoruz?”*
- “Ben neden böyleyim?”
- “Neden hiçliğin tatlı uykusundan bu varoluş çölüne atıldım?”*
- “Türlü acılardan yapılma bu hayata fikrim alınmadan gelmek zorunda mıydım?”
- “Neden seks, güç, beğenilme ve şöhret gibi hazların kölesi olunmayacak ve herkesin mutlu olduğu alternatif bir evren var olmadı da yemek yemenin bile bir zorunluluk olduğu bu evren var oldu?”
- “Madem ki günün birinde güneş de yok olacak, herhangi bir şey için çabalamanın ne anlamı var?”
Stefan Zweig Üstüne Bir Deneme
Stefan Zweig çok karamsar bir adamdı. Üstüne üstlük oldukça da hiperaktif biriydi. Bu tespitlerimi bir yerlerden kesinlikle okumadım, tamamen benim fikrim. Peki neye mi dayandırıyorum bu savımı? Yazdıklarına elbette.
Kitaplarının çoğu yüz sayfayı bulmaz zira.(Kurmacalarını kastediyorum elbette) Oysa, modern romanlar çağıydı onun yaşadığı
Ders Verme Sırası
Hayatımın en mutsuz anıymış, bilmiyordum. Bilseydim bu mutsuzluğa bir şekilde engel olabilir, hatta onların şu an yaşıyor olmaları için kendi mutluluğumdan tamamıyla vazgeçebilirdim.
Çocuk Esirgeme Kurumu’nda geçirdiğim 16. yıldı. 2 yıl sonra 18’ime basacaktım ve hemen hemen bütün çocukluğumu geçirdiğim bu yere veda etmek zorunda kalacaktım.
"Seni Takip Ediyor" Özelliği
İleti ve yorumlarda şu aralar en çok gördüğüm başlık. Bu nedenle ben de biraz konuşmak istiyorum.
Takip ettiğiniz insanın sizi takip etmemesi sinir bozucu bir durum olarak gelebilir birçoğumuza, ki bazıları takip attıktan sonra hemen geri çıkıyor, aşırı çocuksu ve sinir bozucu bir durum.
Bu özellik gelsin ya da gelmesin, takip etme sınırı
Zevkler ve renkler tartışılmaz
Mı acaba? Bu cümle bana, genellikle düşük zevklere sahip olan ve bu düşük zevklere bile kendi çabalarıyla ulaşamamış, daha doğmadan zevkleri, renkleri, fikirleri ve hatta bunlara getirilecek herhangi bir eleştiride ileri süreceği argüman ve cümleleri aşağı yukarı belli olan kişilerin, son çare olarak ileri sürdüğü ve konuyu kendi lehlerine