İnsan ancak kendi kendini aşmak suretiyle tam olarak kendi olur.
Sayfa 47Kitabı okudu
İnsanın artık bir Tanrı’sı bile olmadığından; sürekli tapınma objesi arayışları, yansıma yoluyla kendi kendine tapınma ve karanlığa duyulan hayranlıklar pek de şaşırtıcı olmamalıdır.
Sayfa 37Kitabı okudu
Ortaçağlarda romanlar hâlâ ilhamlarını efsanelerden, destanlardan ve dini ideallerden alırken, belli bir dönemden itibaren artan bir şekilde kutsal-dışı, hatta çenebaz ve anlamsız olmuşlardır.
Sayfa 25Kitabı okudu
Zaman, görünmez ve değişmez Merkez’ çevresindeki helezonik bir harekettir.
Sayfa 41Kitabı okudu
Bir yandan insan kendi Tanrı’sını seçiyor ise diğer taraftan da Tanrı kendi insanını seçmektedir.
Sayfa 127Kitabı okudu
Tek sayılar birliğe işaret eder ve ilkeye dönüşü hatırlatırlar, buna karşılık çift sayılar yansımaya ve dolayısıyla artan uzaklığa delâlet ederler.
Sayfa 93Kitabı okudu
Bir taraftan her şey insanı, bireyi şekillendirenin temel şartlar olduğuna inanmaya götürürken, diğer taraftan şartları belirleyen bireysel imkândır.
Sayfa 57Kitabı okudu
İşte bu yüzyıl, kendisinin ebedi olduğunu sanan yüzyıldır. Kahramanlar okuyucularıyla birlikte ve okuyucular da kahramanlarıyla birlikte öldüler.
Sayfa 29Kitabı okudu
Psikolojik ve manevi olarak konuşacak olursak, nokta yoğunlaşmadır. Daire sadece mekansal sonsuzluğu değil, ebediliği yani zamansal sonsuzluğu da ifade eder.
Sayfa 91Kitabı okudu
Mizahi ve Eleştirel Dile Sahip Felsefi Bir Roman: Safdil
“Olası dünyaların en iyisi buysa, ötekiler nasıldır?”
– 
Candide, 
Voltaire
1. Giriş
Bu yazıda, Fransız Edebiyatının en önemli yazarları arasında gösterilen Voltaire’in hayatına kısaca bir göz atacağız. Yaşadığı döneme hâkim olan “Aydınlanma Çağı Edebiyatı” ekseninde eserlerine bakacak, dönemin önde gelen yazarlarına değinecek ve Voltaire’in
