Ey, Oğul! Gençsin. Uslanmış ömrün 21.yüzyılın ilk çeyreğine denk geldi. Aklını formatlayan, zamanın hakim doğruları. Sen sen ol, alâkalı delillerin bütününe vakıf olmadığında, aklının çıkarımlarına güvenme. Her daim gerekli, velâkin yeterli değildir akıl.
Ey, Oğul! Herşeyi anlamaya kalkan, öfkeden ölmeyi göze alır derler. Bilesin ki, akılla
Hiçbir şeyi erteleme ,hadi dün erteledin ama bugün erteleme .
Hiçbir sorunu çaresiz olarak görme ! Hadi dün gördün ama bugün görme !
Genç yaşlarda karamsarlığa kapılırsan önünü göremezsin!
Işık sensin ,yak ışığı ...
Neye geç kaldıysan ,neye pişmanlık duyuyorsan bir adım at; yenmek için ne kadar geç olursa olsun,ne kadar yaşın geçmiş olursa olsun,hala nefes alıyorsun,hala geç değil!
Nefes aldığın sürece geç değil!
Kendine inandığın sürece geç değil?
Hayata yeni bir kural koyalım mı?... Şöyle olsun: Daima gerektiğinden biraz daha nazik olmaya çalış.
Sayfa 318 - Pegasus YayınlarıKitabı okudu
"Herkes hayatında bir kez olsun ayakta alkışlanmalı çünkü hepimiz dünyayı dize getirdik."
Sayfa 332Kitabı okudu
“Bir mucize olsun.” diye diye ömür bitiyor iki gözüm.
Kalbinizin ferah olduğu bir gece olsun.
Sadece iyi geceler demek istemiştim.
Sayfa 68 - Pegasus Yayınları, 9. Baskı, Temmuz 2020 - CiltliKitabı okudu
Evet, kimi zaman insan en olmayacak, çılgın bir düşünceye öylesine kapılır ki, sonunda olağan görmeye başlar onu... Dahası var: Bu düşünce güçlü bir tutkuyla birleşirse kaderde olan, kaçınılmaz, gerekli bir şey oluverir insanın gözünde! Belki de önsezinin bir etkisi, iradenin olağanüstü bir zorlaması, kişinin hayallerle kendi kendini zehirlemesi ya da bunlara benzer bir şey vardır bunda... Ne olduğunu bilmiyorum. Ama o akşam (ömrümce unutmayacağım o akşamı) çok tuhaf bir şey oldu. Gerçi matematik doğruluyor bunu, ama ne olursa olsun, hâlâ tuhaflığını yitirmemiştir benim için... Bu inanç öylesine sağlam nasıl yerleşmişti içime, hem tâ eskiden beri... Bir kez daha söylüyorum, bunu günlük olaylar arasında rastlantıyla oluvermiş bir olay değil, bir daha gerçekleşemeyecek bir mucize olarak görüyorum!
Sayfa 184 - İletişim YayınlarıKitabı okudu
Kalbe dokunan cümleler..
"Hiç karşılaşmamış, birbirimizi tanımamış,hatırlamamış olabilirdik.
Ve ya birimiz hatırlarken, diğeri bu tanışıklığı inkar edebilirdi.Ve ya hiç hatırlaşmadan birbirimizin yanından geçip gidebilirdik..
Diğer yarısını bulamayan bölünmüş bir ruh gibi kıyamete değin hasret çekebilirdik.
Dahası farklı zamanlarda yaratılmış olabilirdik. Ama bak binlerce yıl içinde aynı zamanda doğmuş, bunca kalabalık arasında tanışmış olmamız eğer kader değilse nedir?
Bu bir mucize..
Rabb yazdı.."Rabbin adına şükürler olsun.."
Fakat bir mucize olsun istiyorum..
