10 - 16 Mayıs
10 - 16 Mayıs Engelliler Haftası...
Engelli...
Nedir bu engel? İnsan engeli insan! Bizim karşılarına çıkardığımız engeller. Yürüyebildiğimize şükretmek yerine fazladan bir kaç adım atmamak için "engelli rampasının" önüne park ettiğimiz araba... Gösterişli merdivenleri sıralayıp bir rampayı çok gördüğümüz binalar... O kadar saçma sebeplerle ertelenen, bekletilen sağlığı etkileyen bürokratik süreçler... Acıyan yada görmezden gelen gözler...Ufacık bir tebessümü esirgeyen mühürlü dudaklar...Ve daha neler neler... Farkına varalım!
Lütfen bugünden tezi yok ufak bir adım atalım. Sevgili 1000 kitap ailesi bizim rahatlıkla yapabileceğimiz veya alabileceğimiz önlemler, kararlar engellilerin hayatını kolaylaştıracak, engelleri kaldıracaktır. Bir çok şehirde etkinlikler düzenleniyor. Katılın. Çocuklarınızı, kardeşlerinizi, yeğenlerinizi götürün. Farkına varın, farkındalığı bilen çocuklar yetiştirin.
Sizinle bir kaç video paylaşmak istiyorum. Uzun değiller fazla sıkmayacağım söz.Duyarlılığınız için şimdiden teşekkürler... Hepinize hayırlı günler diliyorum...
youtu.be/otl3FNZSZu4
youtu.be/cSEdmlOACSw
Merhaba, kitap dostlarım :))
En son 12 mayıstaki kaçamağımı saymazsak 9 mayısta aktivitem olmuş. Bu zamana kadar neredeydim derseniz. Malumunuz sınavlar :) Şimdi çok şükür sınavlarım bitti. 2 ay yaz tatilim- kitaplar, 1000kitap, bolca lak-lak başlamıştır :))
Ne yalan söyleyeyim kitaplarımı özledim, sayfamda bir şeyler paylaşmak burnumda tüttü. Ara sıra kaçamaklar yaptım tabii :) Her geçtiğim sınavda kendimi çikolata, en güzel arkadaşım -iyi ki yanımda ( Elnare Tagiyeva )- ile bol bol gezmek ve de her ne kadar- Hacı beyden izin almış bulunsamda - uzak duramayıb siteye kitap
eklemekle ödüllendirdim.
Anlayacağınız yine de ayrılamadım canım sitemden. Her giriş yaptığımda bildirimler, mesajlar,yorumlarınızla beni hiç unutmadığınızı gördüm. O kadar mutlu oldum ki anlatamam. Çünkü bu dönemlerde en çok istediğim şey yanımda birilerni görmekti... Bunun için hepinize çok çok teşekkür ediyorum.
2 ya da 3 hafta yoktum.Sınavlarımı verdim ama bunun yanısıra hayatımın belki en garip sınavlarından birini de verdim... Ne kadar geçebildim ya da sınfda mı kaldım bilmiyorum ama bildiğim artık her şeyden çok yorulduğum. İnsanlardan bir süre uzak durmak, dönüp geriye değil yalnızca ileriye bakmak istiyorum artık.
Bir söz vardır: " Ne çok değer vermişim değersizlere..." 2-3 haftadır bu sözün anlamını daha güzel kavramış bulunuyorum.
Siz siz olun kimseye haketmediği deyeri vermeyin. Sonra "beni zerre kadar bile tanımamış" deyip kendinize yazık edersiniz. :)
Kısacası ellerim bomboş, sırtımda kocaman bıçakla aranıza döndüm...
Lafı gene çok uzattım galiba :( Ne yapayım kitaplarım, 1k ve sizi çok özledim :)
Size başımdan geçen bir olayı anlatma istiyorum;
Bir gün minibüste kitabı açmış okuyorum. (Kitapta Franz Kafka’nın Dava romanıydı merak edenler için) Minibüste sadece benim yanım boştu. Neyse minibüs 2. Durakta durdu ve yanıma birinin oturduğunu hissettim. Minibüs 3. Durakta durduğunda, 3,4 kişinin inmesiyle yanımdan oturan kişi güzelim rahat koltuğu bırakıp minibüs kapısını orada bulunan yere oturdu. Ve bu arada diğer koltuklarda boşalmıştı ama oturanlar erkek cinsiyetinden olduğu için, kişi rahat olmayan yeri seçmişti. Ben de kitaba o kadar dalmıştım ki ancak kapatıp çantama koyduğumda, demin yanımda oturan kişinin kadın olduğunu fark ettim. Bu anlattıklarımın tamamı doğru, inanıp, inanmakta özgürsünüz. Siz bu olayı nasıl yorumlarsınız bilmiyorum. Ama demek istediğim şu ki; Kadınları o kadar bezdirmişiz ki artık karşıt cinse hiçbir şekilde güveni kalmamış. Ve bazıları kalkmış milyonlarca halkı temsilen, şu siyaset yapılan, ülkenin sorunları konuşulan yerde, orda bulunan kadınlara (''Lar'' ekini kullanıyorum çünkü söylenen söz tüm kadınları iğnelemiştir diye düşünüyorum) ''Bir kadın olarak sus'' diyor.
ÇOK GÜZEL BİR AŞK HİKAYESİ KESİNLİKLE OKUNMALI....
Bir otobüs durağında karşılaşmışlardı ilk kez....
Biri tıpta okuyordu, öbürü mimarlıkta. O ilk karşılaşmadan sonra, bir kere, bir kere, bir kere daha karşılaşabilmek için, hep aynı saatte, aynı duraktan, aynı otobüse bindiler. Gençtiler, çok genç... Birbirileriyle konuşacak cesareti
Sayfa 190Kitabı okudu
