Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.15
Bu incelemeyi osmanlıca yapmayı isterdim. Ne yazık ki o derecede yazamıyorum. Aslında inceleme değil de bu şiirle alakalı kendi yaşantımdan bir şeyler söylemek istiyorum. -Yazı teknik bir incelemeden uzaktır.- Üsküdar'dan Beykoz'a kadar yürüdüğüm bir günde dinlemeye başlamıştım Yusuf'un masalını. Şairin sesi, Şivekâr ve Hüsnü Yusuf ve cinlerle birlikte olduğum bir yürüyüştü. Bu duyguya benzer bir şeyi "savaş bitti" şiirini dinlerken de yaşamıştım. Evet. Şair hayatımızda çok fazla yer kaplıyor. Şairin görevi de saplamak, yer kaplamak değil midir? -Zaten İsmet Özel şiirlerini dinlemek , dinlenmek, dinlenememek değil mi? Neyse. Şiirden sapmayalım. Neredeyse bütün bablarda kendimin bir yansımasına rastlamıştım. Çünkü "yaşamak şairi" insanı anlatıyor. Bense çok fazla insan olmaya çalışıyorum.
Ben 'şiire' ismini veren şiirden bahsedeceğim ve sadece birinci babtan. Oysa Şivekâr'ın çıktığıdır. Çıkmak. İnsanın hava, su, toprak, güneş gibi ihtiyacı olan bir şey bu. Lakin yola çıkmak göründüğü kadar değildir. Bunu ancak yola çıktığımızda fark ederiz. Bunu göze alamadığımız sürece uzaktan bir şeylerin sesi hoş gelmeye devam edecektir. Yola çıkınca da herkes nasibiyle karşılasacak. Belki Şivekâr'dan daha tozlu bir yol, belki avcılarla dolu, belki gelincikli bir patika. Yol bahsi uzar gider Şivekâr yola çıktığı ile kalır. Benim önceliğim birinci bab. Öncelikle bu çıkma işini gerçekleştireceğim. Peki neden incelemeye konu aldım? Çünkü buna yalnız benim ihtiyacımın olmadığını biliyorum.
Çok güzeldi..
Uzun zaman sonra okuduğum en etkileyici ve en çok ağlayıp, hüzünlendiğim kitaplardan biriydi!
Konusu, akıcılığı gerçekten çok iyiydi.
İçerisinde; kendi yaşamımıza da uyarlayabileceğimiz ve daha bir çok anlam çıkarabileceğimiz derin ve manalı bir alt yapı var.
Kitap; amansız ve benzersiz bir yaşam mücadelesinin acıklı öyküsünü anlatıyor.
Öyle ki, bazı bölümler de, daha fazla okuyamayacağımı düşünüp kitabı kenara bıraktım ve ağladım, çok kötü oldum...
Bu kitap; sahip olup da, farkında olamadığımız nimetlerin değerini bize gösterir mahiyette yazılmış sanki..
Ayrıca kumarın her anlamda insan ve hayatını nasıl zillet içerisinde bıraktığına,
tek kişinin sorumsuzluğunun kaç kişinin hayatına ve nelere bedel olabileceğine,
zenginlik ve şöhretin can kurtarmadığına,
kaderden kaçınamayacağına,
aç gözlülüğün ağzını toprağın doyurduğuna,
kibrin, başıboşluğun, hayatı dalgaya/eğlenceye almanın, kötü yollara düşmenin kötü sonuçlarına,
gerçek hayatın gerçek zorluklarına,
yaşamı ciddiye almanın gerekliliğine dair konuları baz alan çok güzel ve kaliteli bir kitaptı.
İçeriğini gerçek mana da anlayabilmek için okumak lazım...
Öneririm inşaAllah.
Ya ilk kitaptan daha iyiydi ya da o kitabın yarısını daha önce okuduğum için bu kitap daha iyi ve yeni geldi bilemiyorum ama bu esere toplanan hikayeler ve oyun, çok iyiydi bana göre. Kısaca 3 eserinin birleşimini gördüğümüzü söyleyerek başlayacağım: Yeni Dünya, Sırça Köşk ve Esirler. Hepsinden bahsedeceğim lakin içeriklerle başlamak istiyorum:
Okunabilir, beğendim.
••••
“Kalp izlerle dolu bir haritadır, şehrinin bileti ona ait olandır.’’
Güneşin ısıttığı ruhlar artık tüm mevsimin tadını almıştı ve bundan sonra hangi gökyüzünün altında olurlarsa olsunlar baktıkları pencere bir oldukça hissetmek her zamankinden daha güzel olacaktı.
Mislina ve Akif Selim’in birbiri için atan kalpleri var oldukları bu dünyada en güzel sevgiyi anlatmaya devam ediyordu.
Kar yağdı, güneş açtı, bahar geldi ve yaprak döktü bu gökyüzü, sanki hiç bitmeyecek bir masalın içinde yaşamışlar gibi. Oysa masallar da bir gün son bulurdu ama onlar kendi masallarına bir son yazmadılar çünkü sevmek de yaşamak gibiydi, sonu yoktu.
‘’Karanlık bir sokakta, ufacık bir ışığın altında görmüş gibiydim ilk onu; bu, kocaman dünyada sevdiğim ve ait olduğum şehri bulup orada sonsuza kadar yaşamak gibiydi.’’
Zamanın değerini anlatan harika bir kitap. Peki zaman neydi? Sadece iş mi, para mı, güç mü? Hayır. Zamanı asıl değerli kılan sevdiklerimizle yaşadığımız anlardı.
Belki de içimizde donmaya yüz tutmuş o zaman çiçeklerinin eriyip yeniden güzel kokular ile ruhumuza karışabilmesi için bir bardak sıcak çikolata yetiyordur, bir dostla birlikte içilen?
Çalınmış bir hayatı yaşıyoruz hepimiz. Kendimizden çalıp başkalarına, başkalarından çalıp yine başkalarına veriyoruz. En son ne zaman gerçekten dinledik ki kendimizi? Kendi sesimizi ne kadar tanıyabiliyoruz?
Bana kalırsa Momo her yaşta okunması, her okunduğunda başka bir ders alınması gereken bir kitap. Okadar güzeldi ki... Zamanımız ne kadar da değerli, insan bir kez daha farkına varıyor. Günümüz toplumsal yapısını tüm gerçekliğiyle bir masala ustaca sığdırmak. İyi bir dinleyici olmak, insan olmak, insan gibi yaşamak, insancıl şartlarda insan gibi yaşamak, günümüz şartlarında ebeveyn olmak...ve daha birçok konuda anlamlı mesajlar içeren bir kitaptı gerçekten.
Evet geldim kitabın sonuna.. gün içerisinde 1 saatinizi ayırsanız bitirebileceğiniz bir kitap.
Şükrü Erbaş kimdir? Bilmeden alıntılarından yola çıktım okumaya belirtmek isterim..
kısaca Şükrü Erbaş 1953’te Yozgat’ta doğdu, ilk ve ortaöğrenimini bu kent te yaptı. Gazi Eğitim Enstitüsü sosyal bilgiler bölümünü bitirdi vs..
Şiirleri: küçük acılar, aykırı yaşamak, yolculuk, kimliksiz değişim, bütün mevsimler güz, Dicle üstü ay bulanık, kül uzun sürer, derin kesik, üç nokta beş harf, yalnızlık heceleri, gölge masalı, unutma defteri, bağbozumu şarkıları, pervane, yaşıyoruz sessizce, kuş uçar kanat ağlar, otların uğultusu altında, bütün şiirleri…
Sıradaki okumak istediğim şiir kitabı: bağbozumu şarkıları ve kuş uçar kanat ağlar..
Dikkatimi çeken kitabı ve ismi ‘insanın acısını insan alır’ kitabın ismi özellikle dikkatimi çeken ne güzel bir söz.. tek bir şifre insan,
insan insanda çözülür diyorum..
kitap: aşk, yalnızlık ve ölüm arası şiirden şiire iç içe geçiyor.. Yaşıyoruz sessizce Kitabın adına bağlanıyor hayatımız :)
Ben bu kitapta hişsettiğimi söyliyeyim size hayatı tek kalemde olgunlukla, duyguyla bu kadar güzel ve derin ifade edilebilirdi..
Alıntılarından, alıntılarından o kadar çok paylaştım ki, her biri ayrı özel di benim için;
Sarkaç durdu. Kapı yok.
Ayna buğulanmıyor.
Tanrı bitti.
Ölüm değil büyük ceza
Her zerresi yalnızlık
Bir dünyayı sevmek hala..
