Evvveeeeettt arkadaşlar gelelim kitabın incelemesine!.. (sıcağı sıcağına yapmak istediğim basit bir yorum. İnceleme konusunda kendimi çok yetersiz buluyorum.)
-Mektuplar kime?...
-sana...
-bana...
-leyla'ya
Emre Karadağ'ın bu değerli kitabını da okuma şerefine nail olduğum için çok mutluyum. Hediye kitapları öne çekip okumak gibi bir alışkanlığım var, önüne geçemediğim ve geçmek istemeyeceğim. Değerli Emre Karadağ ve Ebru Gürsoy Hanım'a minnetlerimle...
*Leyla'ya aşık üç farklı karakterle karşı karşıyayız... Mektuplar yazılıyor...Mektup yazmak ne kadar gerilerde kaldı. Şimdi gelişmiş teknelojiyle, çok kısa bir sürede, hiç sevmediğim kısaltılmış kelimelerle duygularımızı ifade edebiliyoruz. En başta bu düşünülesi bence... Geçmişin hasretini bir nebze de olsa dindiriyor kitabımız. Birçok mektup tarzı kitap okudum ama bu tarz düşündürücü, yoruma açık bir kitaba ilk defa rastlıyorum. (Bazen dönüp dönüp tekrar okuduğum da olmadı değil.) Geniş bakış açısıyla, derin bilgilerle birçok yazarlarımıza ve kitaplarına değinilmiş, göndermeler yapılmış. Yine tasavvufi yönüyle derinlere götürüyor bizi. Mektup Leyla'ya mı, bizlere mi? Ben çoğu yerde kendi üstüme alınmadan geçemedim. Üstünde çok düşündüğüm cümleler oldu. Ne kadar bizden, içimizden bir kitap.Kitaba benden çok kalp. ;)
Kalemin tarzına hayranlığım gittikçe artıyor. Kaleminiz kavi, bol okurlu olsun. Saygılarımla...
*İradesi başkasının keyfine göre şekillenen bir roman kahramanı gibi hissediyorum kendimi. (Bu nasıl bir benzetme!)
