Ey hayatı bir eksiklik duygusuyla yaşayan ve hiç gelmeyecek baharı terennüm eden nazenin ruh, bırak kendinle uğraşmayı. Senden yardım bekleyen bir dünya var bak dışarıda. Bir insana çare ol. Bir yurtsuza barınak ol. Kendi evine korkmadan yürü, kendi çocukluğuna kavuş. Şifa veren, seni erişkin hayatına yaralı bir ceylan olarak saldıysa, bu diğer yaralanmışları daha iyi anlayabilmen içindir. Onları iyileştir. Onlarla iyileş.
Sayfa 29
bırak toplama, zülüflerin dalgalansın yüzümde
aydınlatsın geceyi gül cemâlin düşlerimde.
cümle yaşanmışlık varken mâzide
seni unutmak mümkün mü söyle?
umudum hâlâ sendeyken
susma, mısralar boyu konuş
tüm sevdalıklar hatırına yankılansın sesin.
yüreğin yüreğime yoldaş iken ve
çaresizlik sarmışken çepeçevre
sesin titretir sıcak gecelerde
Metin Vural
"Belayı bırak gelsin, seni ziyaret etsin... Yolunu aç. Kapama. Önünde durma."
bırak öğrensin, bırak görsün, bırak hüküm de versin isterse... dünyaya söyleme sadece... şu anda benim için dünya sen olsan bile, gözlerinde dehşete kapılmış, aşağılama dolu bir dünya duruyor olsa bile. senin o çelik gibi bakışların, oliver, bunu sana söylediğimde o bakışla karşılaşmaktansa ölürüm daha iyi.
“Sen hiç kimsenin başarısını kendi üzerine alma,
Ne küçümse,ne çok büyüt gözünde.
Bırak herkes istediği yöne yürüsün.
Çünkü ne kadar yan yana olursak olalım, bu hayatta hepimizin yolu sadece kendine.”
