Biraz uzun ama çok komik
(...)
"Dur, kıpırdatma. Allah aşkına nasıl yaptın bunu!" Ayağa kalktı, hızla banyoya gitti, birkaç saniye ardından elinde sargı bezi ve birkaç şeyle döndüğünde acıdan elimin titreyişi iki katına çıkmıştı.
"Tamam, tamam, dur... Sakin ol..." Sinirlerim öyle bozulmuştu ki gözümden birkaç damla yaş akıp elime damladı
"Heh, bir de ağla. Aferin." Söylene söylene elimi sargı beziyle satarken onun da ellerinin titrediğini fark ettim. Başımı kaldırdım, burnumu çeke çeke, ağlaya ağlaya konuştum.
"Senin neden ellerin titriyor!"
"Ben de bilmiyorum. Kendi elimi kessem bu kadar kötü olmazdım." Titreyen elleriyle titreyen elimi sardıktan sonra endişeyle yüzüme baktı.
"Anlaşıldı. Seni asla mutfağa sokmayacağız sulu göz."
Gözyaşlarımın arasından gülerek ona sarmak için öne atıldım, tam o an ona sarılmak için dizimi yere dayadığımda lanet olası dizim lanet olası cam parçalarının üzerine geldi! Orada olduklarını tamamen unutmuştum, küçük bir çığlık koyverdim.
"Ah! Bacağım!"
İzmir! Ne yapıyorsun sen!"
"AH!"
(...)
"Kafayı yiyeceğim şimdi! Kendini öldürmeye mi çalışıyorsun!"(...)
Sayfa 228 - Indigo yayın eviKitabı okudu
Beni arkandan ağlatma. 'Beni çok ağlattın, biraz da sen ağla' deyip, beni arkandan ağlatma, Hevybanû. Benim hasretliğimi unutma. Benim yuvamı yıkma...
Ummadığın zamanda ettiğin samimi, içten bir dua dökülürse tertemiz olduğunu bildiğim o gönlünden, kaybolan umutların gelir sana tüm ışığıyla güneş gibi doğar gününde hata gecene…
El değmemiş olduğunu söylemene, anlatmana lüzum görmediğim, çünkü bildiğim ellerinin uçsuz semalarına sonsuz bir şükür gönder ve gerisini füşünme o mutlaka yerine gider.
"'Beni çok ağlattın, biraz da sen ağla' deyip, beni arkandan ağlatma, Hevybanû." Yüzümdeki eller, tenimde o kadar baskin bir sekilde hareket ediyordu ki arabadan inecek dermanım kalmamıştı. "Benim hasretligimi unutma. Benim yuvamı yıkma..."
Sayfa 150 - Alp AslanKitabı okudu
Beni arkandan ağlatma. 'Beni çok ağlattın, biraz da sen ağla!' deyip, beni arkandan ağlatma, Hevybanû. Benim hasretliğimi unutma. Benim yuvamı yıkma...
Sayfa 150Kitabı okudu
Beni arkandan ağlatma. 'Beni çok ağlattın, biraz da sen ağla' deyip, beni arkandan ağlatma, Hevybanû. Benim hasretliğimi unutma. Benim yuvamı yıkma...
Sayfa 150 - Alp AslanKitabı okudu
Orada öylece durup sanki nasıl bir üzüntü içinde olduğumu anlıyormuşsun gibi davranma. Sen bu ailenin bir parça değilsin Sen artık bir insan bile değilsin."
"Ben bir insanım."
"Hayır Cinder. İnsanlar gözyaşı dökerler."
Cinder korunmak istercesine kollarını vücuduna dolayarak omuzlarını kamburlaştırdı.
"Haydi, durma. Kız kardeşin için bir damla gözyaşı dök. Ben tüm akşam ağladıktan sonra artık kurudum, o yüzden benim yerime biraz da sen ağla."
"Bu hiç adil değil."
"Adil değil mi?" diye bağırdı Adri. "Asıl, Peony artık yaşamıyorken, senin hâlâ hayatta olman adil değil."
Sayfa 225Kitabı okudu
"Anne izin verir misin? Senin dizine yatayım... Hani ya beni bir zamanlar dizine yatırır da saçlarımı okşardın? İşte yine öyle yatayım, beni yine öyle, sanki sekiz on yaşında bir çocuk gibi okşa. Ah! Bilsen Anneciğim, bugün okşanmak, sevilmek için ne kadar ihtiyacım var! Özellikle çocuk olmaya, o mutlu zamana biraz geri dönmeye nasıl muhtacım! Ben hayatın o bedeni harap eden demir mengenenin arasında nasıl ezildim! İşte bugün sana hasta, yaralı, iyileşmeye muhtaç olarak dönüyorum... Ağlıyor musun, anne? Oh! Ağla ağla sen beni bunlarla iyi edeceksin, bunlarla bana kuvvet vereceksin değil mi? Fakat burada değil, burada yaslarımız var, babam var kardeşim var ondan sonra benim kendi ruhsuz cesedim var. "
Sayfa 298Kitabı okudu
Ben kendi omuzumda cesedimle sahil boyu yürüdüm
Gökyüzü, deniz, martılar
Görseniz nasıl ağladılar.
Ben en son ağladığımda
Ağlamak yasaktı.
Gülmek, akşam pazarında satılan meyveler kadar tatsızdı.
Bir karga geldi sonra
Mevsim ne kadar müsait ağlamaya...
Karga, canım karga
Denizin gökyüzünü öptüğü yerde
Biraz da sen ağla...
Özlemim artık içime batıyor,söyleyemiyorum
Ben susayım sen anla.
Bu kez ben gideyim,biraz da sen ağla
‘Beni çok ağlattın, biraz da sen ağla,’ deyip beni arkandan ağlatma, Hevybanû.
“Sev istemiyorum. Gel istemiyorum. Ama biraz da olsa anla. Bir damla da sen ağla.”
Sayfa 24Kitabı okudu
