“Herkesin hakikat diye telakki ettiği görünüşü herkes başka başka türlü görmeye mahkumdur. Hiç kimse yoktur ki dünyayı biraz kendine çekmesin. Zira gözlerimiz hakikat dediğimiz bu dünyayı gördüğü anda onu derhal kendimize göre tahrif etmeye başlar. Daha doğrusu gözlerimizin gördükleri ancak kendimize göre görünen şeylerdir. Bunun için dünyada herkesin bulduğu hakikat kendi bakışlarının olduğu kadar hususîdir. Zira çocukluğun, gençliğin, orta yaşlılığın ve ihtiyarlığın gözleri hep başka başka görür ve hepimiz kendi dünyamızı böyle değişen gözlerle süzerken onu gönlümüzde bulduğumuz renklerle boyarız. Öyle ki bize çarpan böyle kendimize göre boyanmış bir dünya olur. Denilebilir ki hakikat ve dünya hep gönlümüzün neşesine veya hüznüne göre değişir. Sevgilimizin bize tebessüm ettiği gün onun şen şarkılarla çağıldadığını duyarız. Biz meyus olunca onu matemde kalır sanırız.”
Sayfa 280 - Everest YayınlarıKitabı okudu
Gönlün hoş ise tebessüm eyle
Mihrün var ise terahhum eyle...
(Gönlün hoş ise bir gülümse;
Sevgin var ise biraz acı!..)
