Blimunda
@blimunda
öldürdün beni, lazarus!
Athshe
65 okur puanı
Şubat 2018 tarihinde katıldı
Okuma Hedefleri
Ebediyet, o korkunç ebediyet bize böyle ayan olur, Orpheus! Insan yalnız kalır da gözlerini gelecek zamana kaparsa, rüyasında edebiyetin korkunç uçurumu açılır önüne. Ebediyet gelecek zaman değildir. Öldüğümüzde ölüm, yolumuzun yönünü değiştirir ve biz geçmiş zamana, evvelce var olana dönmeye başlarız. Ve biz böylece kaderimizin yumağını çöze çöze, yaradılışımızın binlerce senelik yolunu geri dönerek, ve gerçekte asla var olmadığı için ulaşamayacağımız hiçliğe doğru yürüyerek, gider gider gideriz.
ah eugenia, eugenia! benim şiddetli ve bilinmeyen sıkıntımın çiçeği; rüyalarımda yanımda ol, içinde rüya gör, benimle rüya gör!
bir insan, aradığı bir şeyle karşılaşırsa bu, o şeyin bu arayışı hissederek o insana doğru ilerlemesi, gelmesi değil midir? amerika, kolumbus'u aramış olamaz mı?
Okur Takip Önerileri
tesadüf! bu dünyanın en derin ritmi ve şiirin ruhudur tesadüf. ey benim tatlı tesadüf yaratığım! şu benim sessiz, mütevâzi, sıradan yaşayışım bile, gündelik hayatın ufak tefek binbir şeyiyle örülmüş bir pindaros şiiridir.
Sayfa 32
Çok gezen, vardığı yeri aramış olan değil, ayrıldığı yerden kaçandır daha çok.
Bu şekilde bütün mesafeleri yok etmekle ne geçer elimize? Bu durmadan yol alma tutkusu topophobi'den doğuyor, philotopi'den değil!
topophobi:yer, mesafe korkusu
philotopi:yer, mesafe sevgisi
Sayfa 27
Düş uzadı. Düşünde geceyi görüyordu. Gece. Sivrisinekler, vızıltı, sıcak.
Sayfa 208
Zalha
Kız geleceğine keşke bir kalıp sabun gelseydi. Elde, çamaşırda eriyip gider, dünyaya rezil olmazdı.
Sayfa 150
Uyumsuz şu noktada aydınlatıyor beni: yarın yoktur. Bundan böyle derin özgürlüğümün akılsal dayanağı bu işte.
Belki de, şöyle ölçüsüz bir sözle aydınlatabilirim bu kavramı; uyumsuz, Tanrı'sız günahtır.
Ve, kurbanlardan
sonra,
tekrar geriye neden dönmeli defne dalları yüklenmiş.
Sayfa 56 - Cem
İnsanın tek bilgeliği: yalnızlık.
Öyleyse neden koşmalı
geceleyin, elde meşaleler, taşlara tökezleyerek, hem
anlamını böyle amaçsız simgelemelerin - tahtadan
başında bir çocuk olan gizemli tören alayının, kulübe
ateşe verildikten sonra
kapıya saplanan okun, milletin Tempeler'e doğru kaçmasının
bir kez olsun başlarını çevirmeden.
Sayfa 56 - Cem
«Bir kırlangıç, işte bir kırlangıç, bir kırlangıç» diye
bağırdı
herkes tek ses halinde, en zıtlar bile bağırdı: «Bir
kırlangıç» diye. Ve birden
hepsi sustu, kendilerini yapayalnız ve ötekilerden
kopmuş hissederek, özgürmüş gibi,
süreyle birleşmiş gibi, herkesin olan bir yalnızlıkta. Ve
o zaman
anladılar ki yalnızlıklarıdır biricik özgürlükleri, ama o da
(gözle görülmese de) korunmasızdır, yaralanabilir,
binlerce tuzak ortasında, yapayalnız.
Sayfa 48 - Cem
Oysa biz, biz ölümlü çocukları, öğretmensiz, sırf kendi
istemimizle,
inatla, seçerek ve dertler çekerek olduk ne olduysak. Hiç
de
aşağı hissetmiyoruz kendimizi, gözlerimizi yere
indirmiyoruz.
Biricik belgemiz: üç sözcük: Makronisos, Yaros ve Leros.
Ve bir gün
eğer beceriksiz gibi gelirse size dizelerimiz, bir şunu
hatırlayın:
gardiyanların burunları dibinde yazıldılar, ve
böğrümüzde süngü uçları.
Ama özür aramak da gereksiz: - çırılçıplak alın onları,
oldukları gibi, -
kuru Thoukydides size çok daha fazla söyleyecektir
ustalıklı Ksenophon'dan.
Sayfa 45 - Cem