Kötüler çiçek açsın karanlığa
kardeşçe bölüşelim ekmeği
ekmeği insanca bölüşelim
ölüler meyva vermeye başlasın
ölü uykusu gibi geçmesin günler
zaman mezar taşlarında yavaşlasın
ve açlık açlık olduğunu bilsin
yağmur yağdıkça vücuduna
çiçeklerin güzelliğini ansın
kötüler çiçek açsın karanlığa
karanlıklar aydınlansın
Sayfa 52Kitabı okudu
Uyku senden, rüya benden
Bölüşelim geceyi.
...
Sayfa 94 - Berikan YayıneviKitabı okudu
Yar yüreğin yar bölüşelim
Beraber ağlayalım dertleşelim.
Sevelim, sevilelim; sevindirip, bölüşelim; yaşam O’nun içindir, her dem O’nunla seyredelim!.
“. Gelin bütün insanları eşit hale getirelim, dünya üzerinde ne varsa eşit şekilde bölüşelim! Korku, açgözlülük, ahmaklık ve kıskançlığın köleliğinden kurtulalım!”
Bırak dağınık kalsın, toplasan da dağıtıyorlar zaten...
“Gelin bütün insanları eşit hale getirelim, dünya üzerinde ne varsa eşit şekilde bölüşelim! Korku, açgözlülük, ahmaklık ve kıskançlığın köleliğinden kurtulalım!”
Sayfa 143Kitabı okudu
“Kimsenin görmediği yerlerden bak bana.
Kimsenin anlamadığı yerden anla.
Beni duy.
Sessiz çığlıklarımı, mağrur kacışlarımı anla.
Bir bir törpüle ruhuma batan köşelerimi, sivri uçlarımı.
Sokağımdan geç, bak nasıl kirli duvarlarım.
İlmek ilmek nakışladığım bu nefreti söküp al bakışlarımdan.
Kirlenmiş gökyüzüme bir güvercin sal balkonundan.
Karanlık
Sen en iyisine layıksın, mesela bana!
Sayfa 220Kitabı okudu
Belki de hayatımın en güzel yaşlarındayım.
Belki bu gece sonum ya da yarın yeni bir başlangıcın başındayım. Bilmiyorum...
Bildiğim bir şey varsa o da yorgunluğum...
Artık ayaklarım gitmiyor sevdalara,
Gözlerim parlamıyor gözlere dalınca...
En güzel yaşlarımda en bitkin duygulardayım.
Yarına merhaba...Ama bugün biraz yılgınım...
#Gezi8yasında
Gezi direnişi artık okula başlama yaşına geldi.
Hâl böyleyken onun bebekliğini 18 yaşında görmüş olan ben, duygu ve düşüncelerimi, gördüklerimi paylaşmak istiyorum. Bebek büyütmek zordur. Elbet insana çok şey katar.
Bakalım bana neler katmış;
Birbirine aşık olup evlenen çiftler gördüm. Aşka inancım pekişti.
Döner ekmeği hiç sevmediğim halde, yemeye alıştım ve açlığın ne demek olduğunu tekrar öğrendim. Çünkü evime gidemiyordum. Hem bir direnen daha meydanları terk etmesin diye, hem ailem gezi hareketine destek vermediği için.
Yani açlığı öğrenirken, sorumluluk almayı da öğrendim.
"Param yok Furkan, aceleyle çıktım evden, bölüşelim ekmeği " diyen dostum sayesinde bölüşmeyi, paylaşmanın önemini tekrar öğrendim.
Bunu bana söyleyen dostumu direniş esnasında tanımıştım, yani önceden yabancıydı benim için, direnmenin samimiyetini ve hepimize kattığı dostluk bilincini bir kez daha öğrendim.
Astım hastası olup direnen onurlu yurttaşlarımızdan, yediği bol miktarda biber gazıyla nefes alamayan dostlarımız oldu. Tek spreyi paylaştıklarını gördüm ve direnmenin hayatla ölüm arasındaki cesaret çizgisini ne kadar güçlendirdiğini gördüm.
Kimisi gitar, keman çaldı, kimisi benim gibi şiir okudu. Sanki direnen ve yorulan biz değilmişiz ki, çocuklar gibi şendik.
Sanatın iyileştirici gücüne bir kez daha inandım.
O meydanda dostluğun, sevginin, saygının direnmenin, inanmanın, cesur olmanın, sorumluluk almanın, özgür olmanın ne demek olduğunu öğrendim, gördüm, tattım ben.
Ve henüz 18 yaşındayken.
#Gezi8yaşında
Ve ilk günkü onuruyla, heyecanıyla yanıbaşımızda.
Kendini düşünmeye başladığında insanlar seni sevmez. Çünkü bıraktıkları aptal yerinde olmayacaktır.
Hepimizin geriye dönüp baktığında “ Ben bunu hayatıma nasıl almışım ya?” diye sorduğu insanlar vardır.
Sayfa 35Kitabı okudu
Yar yüreğin yar bölüşelim
Beraber ağlayalım dertleşelim.
Yar yüreğin yar yarmağa değer
Bir insan tanımak oğul!.. Bir cihan tanımağa bedel.
Sayfa 70