Bir travmadır çocuk kalmış kalpler için büyümek
Küçüktük...;
Mucizelere dil çıkaran, bir varmış bir yokmuşlarla büyütülmüş hayat dolu çocuklardık.
Elma şekerine, tavşan balona, pamuk helvaya havalara uçardık,
Saklambaç oynardık, ip atlardık, seksekle zıp zıp zıplardık.
Çocuk öldürmez tahta silahlarımız,
füzeden hızlı sapan taşlarımız, bomba sesinden korkmaz kağıt kuşlarımız vardı.
Düşünmezdik bu dünyanın kara yüzünü,
tüm kötülüklere inat içimiz dışımız bahardı.
Minicik yüreklerimize, kocaman dünyaya yetecek kadar sevgi sığardı.
Büyüdük...;
Ne sihirli güçlerimiz, ne çocuksu düşlerimiz, ne de yürekten gülüşlerimiz kaldı.
Nereden bilecektik, büyüyünce hayatın bizi sobeleyeceğini,
Su katılmamış acılarla canımızı yakacağını, büyüdükçe mutlu günleri elimizden alacağını.
-Gözleri buğulu, saçları yağmurlu kızım,
ne olur büyütme çocuk yanını...!-
Hoş, ben kimdim ki? Zengin fakir, çocuk yaşlı, haklı hak sız,vakitli vakitsiz demeden, bu dünyaya yolu düşen herkes, ilk müsait sapaktan ebedi karanlığa dönmemiş miydi? Ölümsüz lük iksirini cebinde gezdiren Lokman Hekim'den, yüz binlerin hayatını iki dudağının arasında söndüren Büyük İskender'e bir Allah'ın kulu becerip de malum akıbetten kaçabilmiş miydi? Hastalanmamayı başarırsa ölümden de yırtabilirmiş gibi ömrünü checkup'lara yatıranlar, yüzündeki çizgileri azaltarakAzrail'i şaşırtabilirmişçesine sıfatını anti-aging kremlere bulayanlar, kalabalık yere bomba konur endişesiyle kapısından dışarı adım atmadığı evinin penceresinden bakarken, sokak lambalarını avlamaya heveslenmiş sarhoş komşunun kör kurşununa hedef olanlar,cümlesi tıpış tıpış Hakk'a yürümemiş miydi?
...bir ülkede okunan kitap sayısıyla, patlayan bomba sayısı hep ters orantılıdır.
Sayfa 32
Bu şehir yüzyıllardır erkektir ve kadınları sevmeyi bilmez. İşte bu yüzden, bu şehirde ben her gün kendimi defalarca öldürürüm. Bomba olur patlarım; kulesinden, köprüsünden aşağı atlarım. Elimde bir bıçak her yerime saplarım. Tavandaki bütün ipler kendimi asmam için sallanır. Arabalar önlerine atlamam için yol alır. Denizinde, lağımında, çöpünde kimliksiz cesedim. Kimsesizler mezarlığında daracık çukurlara sığar dev cesaretim.
Sayfa 184Kitabı okudu
-Çocuk öldürmez tahta silahlarımız,
füzeden hızlı sapan taşlarımız, bomba sesinden korkmaz kağıt kuşlarımız vardı.-
Düşünmek Yaşamın Pasını Silmektir, Tahsin Özmen
