"Haklı olmanın değil, seni anlamanın peşindeyim."
Seni düşünmek güzel şey,
Seni düşünmek ümitli şey,
Dünyanın en güzel sesinden,
En güzel şarkıyı dinlemek gibi bir şey.
Bu dünyadan; bir Nazım, bir Ömer bir Leyla geçti.
Geçerken savundukları ideolojilerini, hayatlarının baharında yaşanamayan umutlarını,yüzlerinde gülümsemelerini, gözlerinde özlemlerini, kollarında hissedemedikleri sıcaklıkları geride bırakarak...
Osman Balcıgil 
Putlar Yıkılırken kitabında bizlere Nazım hikmet'in hayatının 1929-1945 yıllarını anlatırken nazım'ın o yıllarda yaşanılanları değerlendirmesini ve kendisi ile yüzleşmesini okuyoruz.
O dönem Türkiye'sinde ve dünyada; Hitler, 2 Dünya savaşı, sscb, İspanya iç savaşı ve Türkiye'nin bu olaylar karşısında izlediği yol ve aldığı kararları, sorgu odaları yapılan işkenceleri ve yıkılan hayatları ruhunuz acıyarak okuyacaksınız.
Osman Balcıgil' den Nazım hikmet'i anlattığı harika bir biyografi kitabı kesinlikle okumanızı tavsiye ederim.
En güzel deniz;
Henüz gidilmemiş olandır.
En güzel günlerimiz;
Henüz yaşayamadıklarımız
ve sana söylemek istediğim en güzel söz;
Henüz söylememiş olduğum sözdür.
Keyifli okumalar.
Bu dünyadan bir Nazım Hikmet geçti...
İyi ki de geçti 🌼
Bu dünyadan bir Nazım geçti… Öyleyse ben en sevdiğim şiiriyle onu anıyorum
Ben
senden önce ölmek isterim.
Gidenin arkasından gelen
gideni bulacak mı zannediyorsun?
Ben zannetmiyorum bunu.
Iyisi mi,beni yaktırırsın,
odanda ocağın üstüne korsun
içinde bir kavanozun.
Bu dünyadan bir Nâzım geçti...
"Ne fırtınalar koptu, benim hayat dallarımda,
Hiç birinde vazgeçmedim umutlarımdan,
İçimde kıyametler kopsa da,
Ben baharıyım yarınlarımın,
Çiçek açarım her kışın ardından!"
Nazım Hikmet Ran
bu dünyadan bir Nazım geçti.
Dörtnala gelip Uzak Asya'dan
Akdeniz'e bir kısrak başı gibi uzanan
bu memleket bizim.
Bilekler kan içinde, dişler kenetli, ayaklar çıplak
ve ipek bir halıya benzeyen toprak,
bu cehennem, bu cennet bizim.
Kapansın el kapıları, bir daha açılmasın,
yok edin insanın insana kulluğunu,
bu davet bizim...
Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim!
