Okuduğum birçok kitabı geride bıraktı diyebilirim. O yüzden övgüyü daha çok hakediyor. Toprak Ana... Tolgonay'ın hayat arkadaşı Suvankul'la başlayan ve evlatları Kasım, Maysalbek, Caynak, gelini Aliman, torunu, savaşı kısacası hayatını yine toprağa anlattığı bir roman. Ağladım bazen, bazen tüylerim diken diken oldu, irkildim. Sürükleyici, etkileyici, içine alıcı, düşündürücü, eleştirtici... Savaşı öyle derin, öyle samimi bir dille anlatmış ki filmi çektim kendi kendime. İyi ki geçmişsin bu dünyadan Aytmatov! Yoksa senin gibi güçlü bir kalemi nasıl tanıyacaktık?! Kitapta çok beğendiğim bir sözü paylaşmak istiyorum sizlerle:
"İyilik, yola düşen, yoldan toplanan bir şey değildir. Tesadüfen ele geçen bir şey değildir. İnsan iyiliği ancak başka bir insandan öğrenir."
