Onur Akgül
@bulutlardauyumak
Edebiyat Öğretmeni
Türk Dili ve Edebiyatı
İstanbul
15 okur puanı
Mayıs 2020 tarihinde katıldı
Güzelim bir günü kimi sevmek için, kimi ölmek için kullanır.
Sayfa 21 - DergahKitabı okudu
uğramam bahçelerin semtine, gülden yandım.
Koparma! Bir gülü kırmak bana büyük sızıdır.
.
.
.
Koparma! Gül kırılırsa o da helak olacak!
Sayfa 320Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
Altında mı üstünde midir Cennet-i A'la
Elhak bu ne halet bu ne hoş ab ü hevadır
Sayfa 97Kitabı okudu
Sen cüssene bakmadan kâinatı fethe kalkmışsın... Dolduracağın çukurun dışında işin ne?
Sayfa 98 - DergahKitabı okudu
Hayat, ölümün şerefine yazılmış bir kasideden başka bir şey değildir. Güneş bir mezarlıktır ve toprak.... ve biz...
Sayfa 98 - DergahKitabı okudu
onları öfkeme layık bulmuyorum.
İnsan nelere alışmaz ki... Zaten hayat dediğimiz bu kapalı dairenin asıl mucizesi, bu alışmak değil miydi? En sevdiğimiz mahlukları bile kaybetmeğe alışmıypr muyuz? Günlerce, aylarca, senelerce görmemeğ, mutlak, kat'i bir gurbet içinde yaşamağa alışmıyor muyuz? Bana gelince, kaybettiğim şeyi, yani kendimi hiçbir zaman sevmedim...
Sayfa 37 - DergahKitabı okudu
Tabiat bir çerçeve, bir sahnedir. Bu hasret onu kendi aktörlerimizle ve havamızla doldurmamızı mümkün kılar.
Sayfa 207 - DergahKitabı okudu
En büyük meselemiz budur; mazi ile nerede nasıl bağlanacağız, hepimiz bir şuur ve benlik buhranının çocuklarıyız, hepimiz Hamlet'ten daha keskin bir "olmak veya olmamak" davası içinde yaşıyoruz. Onu benimsedikçe hayatımıza ve eserimize daha yakından sahip olacağız. Belki de sadece aramak ve bütün kapıları çalmak kafidir.
Sayfa 206 - DergahKitabı okudu
Mimarın veya hayrat sahibinin diktiği ağacın büyüdüğünü görüp görmemesinin ehemmiyeti yoktu.
Dikilmiş olduğunu bilmesi yeterdi. Bilirdi ki toprağa emenet edilmiş bir ağaç, mahalleye, semte hatta cemiyete ve bütün bir imana emanet edilmiş bir değerdir.
Sayfa 154 - DergahKitabı okudu
Her İstanbullu az çok şairdir.
Sayfa 121 - DergahKitabı okudu
Cetlerimiz inşa etmiyorlar, ibadet ediyorlardı.
Sayfa 110 - DergahKitabı okudu
İnsan ömrü , unutmanın şerbetine yiyecek kadar muhtaç.
Sayfa 58 - DergahKitabı okudu
Niçin sevdiklerimiz, bizim içimizde geçenleri merak etmezler?
Sayfa 311 - DergahKitabı okudu
