Merhaba sevgili okur Kalemiyle ilk kez tanıştığım #josephconrad ın #lagün adlı öykü kitabının yorumu ile karşınızdayım. Eser bir çırpıda okunabilecek iki öyküden oluşuyor; Lagün ve || Conde
Lagün
Olaylar, Endonezya yağmur ormanlarında gece durmak zorunda kalan isimsiz beyaz bir adam ile Arsat adındaki Malezyalı bir adam arasında geçiyor. Arsat adındaki bu adam ölmekte olan karısıyla birlikte yaşadığı bir lagünde küçük bir kulübede oldukça sessiz ve kayıtsız beyaz adama geçmişini ve karanlık sırlarını anlatıyor. Karanlık ve aydınlık, siyah ve beyaz, hareket ve dinginlik gibi sembollere yer verilmiş.
(Fethiye'de Ölüdeniz bir lagündür.)
Conde
İsmi açıklanmayan bir anlatıcı, Napoli'deki otelinde tanıştığı Kont'u anlatır. Kültürlü, zengin ve sempatik bir karakterdir, ancak anlatıcı onun adını veya nereli olduğunu bilmez. Anlatıcı, hasta olan bir arkadaşına bakmak için on günlüğüne ayrılır. Geri döndüğünde, Kont ona tatsız bir deneyimden bahseder.
Kont, yemekten sonra halka açık bir bahçede çalınan müziği dinlemeye gider. Daha sonra karanlık bir bulvarda dolaşıyor, burada bir adam onu bıçakla soyuyor. Ona parasını ve saatini verir ama yüzüklerini vermeyi reddeder. genç adamın çok iyi bir aileden gelen bir üniversite öğrencisi ve bir Camorra'nın (Mafya tarzı çete) başı olduğunu öğrenir. Genç adam onu daha fazla takip etmekle tehdit eder, bu yüzden Kont, ikliminin sağlığı için gerekli olduğuna inanmasına rağmen, Napoli'den ayrılmaya karar verir.
“Vedi Napoli e poi mori “
“Napoli yi görmeden ölme”
İki öykünün de kendine göre güzel yanları vardı. Meraklısına tavsiyedir.
