Sen beni sevdiğini söyledin, ben buna inandım. Ben de seni seviyordum... Hem nasıl seviyordum... Hislerimde bugün de bir değişiklik yok. Fakat niçin seviyordum, işte bunu bulamadım ve beni düşündüren, seninle olan hayatımızın devamından şüphe ettiren bu oldu. Seni niçin sevdiğimi bir türlü bilmiyordum. Huylarını, yaptığın işleri, beğenmiyordum demeyeyim, fakat anlamıyordum. Sen de benim birçok şeylerimi anlamadığını inkâr edemezsin. Böyle olduğu halde nasıl garip bir kuvvet bizi birbirimize bu kadar sağlam bağlamıştı? İlk andan itibaren tamamıyla başka dünyaların insanları olduğumuzu anladığım halde beni burada tutan ve seni gördüğüm zaman içimi sevinçle dolduran neydi?
Sayfa 227 - Yapı Kredi YayınlarıKitabı okudu
İnsanlığın savaşmadığı zamanların, insanın insan olduğu zamanların peşine koştum. İnsandan yola çıkıp, nice savaşlardan, inançlardan geçtim, insana varamadım daha.
Uzun saçlı, uzun sakallı şamanların ruhlarının dolaştığı yerlere gittim. Uzak dağların zirvelerine. Başka dünyaların kapılarını açtım, onların çizdiği taşlara dokundukça. Sonsuzluğa uzanır gibiydir ellerim; ellerini gökyüzüne açmış, yalvaran şaman dokundukça. İnsan isterse taşa da yazar, buna inandım, hürmet ettim...
1-2 Kasım 1918 Payitaht ve İttihatçılarda Ağlarlar
Mithat Şükrü, karanlık içinde evine döndüğünde elindeki zarf ile odanın içinde " Açsam mı açmasam mı?" diye dolaşıp dururken birden irkildi. Zarf açıktı. Bu bir ittihatçı itimadının işaretidir. Talat Paşa zarfın ağzını açık bırakmıştı... Mithat Şükrü elleri titreyerek zarfın içindeki mektubu çıkardı... Gözlerindeki yaşı elinin tersiyle sildikten sonra okumaya başladı.
"Pek muhterem İzzet Paşa Hazretlerine,
Bir müddet memleketin ecnebi nüfus ve tesiri altında kalacağına inandım. Buna rağmen memlekette kalmak ve milletin muvacehesinde mahkeme olmak fikrindeyim. Bütün dostlarım bunu atiye talik etmemde ısrar ettile. Zatı fehimaneleriyle istişare edemedim. Müşkül mevkiide kalacağınızı düşündükten sonra sarfı nazar ettim.
Bütün hayatı siyasiyemde hedefim, fedakârane hizmet etmekti. Bütün servetim zatı şahane'nin hediye ettiği otomobil ile her ay artırdığım 20 liralardan biriken 1600 liralık istikrazı dahili bedelinden ve muhakeme edilerek isticar ettiğimiz Çekmece civarındaki (Amindos) çiftliğinde hasıl olan paradan ibarettir. Bunun bir kısmını yanıma aldım, başkaca nesneye malik değilim.
Memlekete karşı hesap vermek, mahkeme edilerek tayin edilecek cezayı kemali cesaretle çekmek isterim. İşte Zatı Şahaneleri'ne söz veriyorum: Memleketin ecnebi nüfuz ve tesirinden azade kaldığı gün ilk telgrafınıza itaat edeceğim. Baki kemali hürmetle selam ederim, muhterem paşa hazretleri.
2 teşrinisani 1334. Mehmet Talat.
Taylan Sorgun,Mütareke Dönemi ve Bekirağa Bölüğü, Kamer Yayınları, İstanbul, 1998, s.68-69.
Zaman 3( Belki bu An'dır)
Bir hikaye yazmaya oturacağım bir gün. Kendi kalemimle. Kendi hikayemi değil. Masa lambam olacak çünkü; gece olacak. Gündüz yaşanır yazılsın diye gece. Güneş ay'ın şavkını bilmez ayın şavkı seni.. Ama ben yazacağım, yaşadığını. Dünyadan geçişini. Gelişini bilemem. Ama geçerken gördüm seni. Sen avuçlarının içinde tellendirirken zamanı ben oturup
Tesirsiz Parçalar 221
Yirmi yıl önce dünyayı değiştirebileceğimi zannederdim. On yıl önce dünyanın buna değmeyeceğine, çevremi ve kendimi değiştirmemin yeterli olacağına inandım. Bir kaç yıl önce de iyice hedef küçültüp, sadece kendimi değiştirebilmek için harcamaya başladım bütün enerjimi..
Şimdi ise çoraplarımı değiştirmeye bile üşeniyorum. Bok yesin her şey değişir diyen filozof. Ne dünya, ne insanlar, ne çekilen acılar değişiyor. Sadece rüya görüyor ve umutsuzca uyanacağımız anı bekliyoruz..
Bir meyhane sandalyesi ya da onkoloji kliniği ya da rahat ev yatağı, ne fark eder? O kadar uzak ki aslında herkes herkese, yan yana olsak bile dokunamıyoruz birbirimize..
Ömer, benim sevgili kocacığım, biz, hiçbir tarafları birbirine benzemeyen, hiçbir müşterek düşünceleri ve görüşleri olmayan iki insanız.. Kim bilir ne gibi sebeplerle tesadüf bizi birleştirdi. Sen beni sevdiğini söyledin, ben buna inandım. Ben de seni seviyordum. Hem nasıl seviyordum..