Bunca yıl nefessiz kalmışım da sen bana geldiğinden beri nefes alabilmişim gibi...
Benliğimsin... Ötesi yok.
Sayfa 214Kitabı okuyor
Yahudilerle İsrail devletini, Siyonizm’le Musevi dinini ayıramıyorsan, bunca yıl size yanlış şeyler öğretmişler demektir.
Yani benim gözlerimin bunca yıl gördükleri,
Bir gün benimle birlikte
Yok olup gidecekler öyle mi?
Sayfa 202
Ben bunca yıl
Bunca insan tanıdım
Yüreği zehir dolu;
Yine de insandan
Kesmedim umudu,
Sayfa 189
Metin Altıok
Yalnızlığımın annesi İnsan ölünce yalnız kendisi ölmüyor
Ne diyordu Metin Abi
Yani benim gözlerimin bunca yıl gördükleri
Bir gün benimle birlikte
Yok olup gidecekler, öyle mi?*
Açıklanmayacak kadar geniş olan evrenin içerisinde kapladığımız alandan emin dahi değilken bizi yalnızca hayata değil, yaşamaya da bağlayan, oradan oraya savrulup kendimize olan inancımızı yitirmek üzereyken içimizde bir yerlerde bunca zorluğa rağmen hala parlayan yıldızları görmemizi sağlayan, bir istiridyenin inci tanesi gibi insanı var eden tüm bileşenlerin yapı taşı olan, bazen küçük bir tesebessüm, bazen bir dans, bazense okuduğumuz bir kitabın satır aralarında çıktığımız, gezintide bize neden başladığımızı hatırlatan, bu dünyadan gidişlerinin üzerinden onlarca yıl geçe sevdiklerimizin hala parmak uçlarımızda izlerini hissetmenimize, aynadaki aksimizede, çehremizin ufak ifadelerinde onların yansımalarını görmemize olanak tanıyan sevgi ;bundandır ki tüm zamanları aşıp mekanlarında ötesinden bize seslenen, kim olduğumuzu hatırlatan, var olmamızla birlikte tüm yaşamımız boyunca bildiğimiz, tenimizde hala kokusunu duyduğumuz, gözlerimizi kapladığımızda hala bize sarılan, hatalarımızda, kırgınlıklarımızda, acılarımızda, sevinçlerimizde bir an olsun yanımızdan ayrılmayan, hep tanıdığımız, içimizde var olduğunu evvel ezelden bildiğimiz, hep ezberimizde olan, aklımızla kalbimizin kesiştiği, "o" incidir.
