Bence, gerçekten büyük insanlar, büyük acılar çekmek zorundadırlar.
YAŞADIKLARIMDAN ÖĞRENDİĞİM BİRŞEY VAR
Yaşadıklarımdan öğrendiğim bir şey var:
Yaşadın mı, yoğunluğuna yaşayacaksın bir şeyi
Sevgilin bitkin kalmalı öpülmekten
Sen bitkin düşmelisin koklamaktan bir çiçeği
İnsan saatlerce bakabilir gökyüzüne
Denize saatlerce bakabilir, bir kuşa, bir çocuğa
Yaşamak yeryüzünde, onunla
Vücud ve iç
Vücud ve iç
Beden formuna ben dediği an.
Kendini yaşamdan ayırdı insan.
Vücudun yerine denilir mekan.
Form yaranmasına söylenir zaman.
Cisime göredir zaman ve mekan.
O,yoksa ne yer var,ne de ki,zaman.
"Kendi dönemimi, çevremdeki insanları düşündüm. Bu kadar büyük kıyımlar, korkunç acılar yaşanmıyordu. Ama insanlar hâlâ, sanki bu hayatı nasıl zorlaştırabiliriz, nasıl çekilmez hale getirip mutsuzluğa neden oluruz diye, gece gündüz düşünüyorlar, sürekli bunun için uğraşıyorlardı."
Sayfa 212Kitabı okuyor
Evler de tıpkı insanlar gibiydi. Dışarıdan ne kadar sağlam görünürse görünsün içinde çok büyük acılar saklıyor olabilirlerdi.
Sayfa 226Kitabı okuyor
Acı ve üzüntü, engin bir bilinç ve derin bir yürek için her zaman zorunludur. Bence, gerçekten büyük insanlar, büyük acılar çekmek zorundadır.
Sayfa 330 - RaskolnikovKitabı okuyor
Renklerden Moru alıntılar
(1)
Kimi kadınların sırtlarında çocukları vardı ne kadar yorgun olsalar da şarkı söylüyorlardı Celie! Bizim oralarda yaptığımız gibi tıpkı. Yorgun insanlar neden şarkı söyler, diye sordum Corrine'e. Başka bir şey yapamayacak kadar yorgun oldukları için, dedi.
(2)
İsa olmak da zordu, dedi Shug. Ama o bir yolunu buldu. Unutma bunu.
Sayfa 1 - Doğan Kitap - Renklerden Moru
"...insanlar hayal güçlerini böylesine büyük bir gayretle eski acıların anılarını tazelemek için kullanmak yerine, bugünü olduğu hâliyle kabullenmeye çalışsalar, çektikleri acılar eminim hafiflerdi."
Sayfa 14 - KoridorKitabı okuyor
Yaşanan onca şeyin telaşından acılarını bir kenara atabiliyordu insan. Bir kenara atıyor ve aklına geldiğinde yüreğinde büyük bir çarpıntıya sebep oluyordu. Kaybedilenlerin kalplerdeki yerleri asla değişmiyor, sadece acılar yaralara dönüşüyor ve kabuk bağlıyordu. Biz insanlar da hatıralarımız gözlerimizde canlandığında, bazen o yaralarımızı kaşıyor ve kanatıyoruz. O an bizi rahatlatsa da izi kalıyor, kaşıdıkça daha derin izler bırakıyordu bizlerde. Araçlardaki sessizliğin sebebi de izi kalacak olan hatıralarım sessiz çığılıydı. Herkes içinde çığılık çığlığaydı. Büyük bir çığlıktan sonrası her zaman derin bir sessizlikti.
Büyük acılar çekmeye layık olmayan insanlar vardır.
Sayfa 10 - Kapra Yayıncılık, 1. Baskı, Kasım 2020
Bir sabah tanıdık bir şehre girerken
Bir sabah tanıdık bir şehre girerken
Sıcak ve dost şeyler düşünür insan
Tanıdık bir yatak bekler sizi
Bir çocuk yüzü gülümser anılardan
Dost şehirler, sevgili, anne şehirler
Nice acılar, nice mutluluklar yaşadım her birinizde
Delikanlı bir sevinçle sokaklarınızdan geçtiğim oldu Kederli günlerim oldu aklımı yitiresiye
Sonsuz kareli bir
Sayfa 53 - Tekin Yayınevi - 20. BasımKitabı okudu
"İnsanlar çok dayanıklıdır. Çok büyük acılar ve kayıpları atlatabilirler. Ancak dayanabilmek için varlığın içindeki iyiyi görmeleri gerekir. Bunu kaybederlerse gerçekten kaybolurlar."
Bence gerçekten büyük insanlar, büyük acılar çekmek zorundadırlar.
Sayfa 330Kitabı okuyor