Geceleri yokluğum karşıladı beni
Kuru yapraklar sererdi merdivenlerine
Viks sürdüm burnuma, coca-cola içtim Ağlamaklı oldum kaç kere çilek reçeli yüzünden.
Büyülendim Sibel Can çalınan taksilerden Büyülendiğin şeyler,
Büyülenmediğin şeyleri döverdi bilem.
Sayfa 35 - Metis yayınları
Şehirleri kokluyorum.
Dünyadan anneme giden bir otobüse bindim dün gece yine bir anda aldığım bir kararla. Zaten hiçbir yere planlayıp gidemedim ki fani ömrümde. Bitmez sandığım upuzun bir yoldan geldim. "Tokat'a gitmek gerek" diyordu ya hani Evliya Çelebi.
Gittim.
Daha otobüsten indiğim an büyüleyici bir koku duydum. Hangi bitki, hangi ağaç bilmiyorum. Biraz ıhlamur, biraz zeytin çiçeği gibi. Çözemedim nedir ama büyülendim. Elma kokulu Amasya'yı, kavun kokan Kırkağaç'ı, narenciye çiçekleriyle bezeli Çukurova'nın kentlerini anımsıyorum da, kendi memleketimde bu kokuyu ilk duyuşum. İki şeyi unutmazmış insan beyni. Sesleri ve kokuları.
Zihnimde güzel bir yere kaydettim bu harikayı. Keşke şimdi üzerime, saçlarıma sinse de, annemi kucaklarken ona da götürebilsem bu ferahlığı.
Size bu sabah, birkaç saat sonra bir hastane odasında mutlulukla şifa bulacak bir annenin yatağındaki gamzeden gülümsüyorum.
Bu mutluluğu bölüşmek istedim herkesle.
"Yol güzel, varmak değil" diyen şaire hak versem de, bazen varmak ve mola almak lazım hayattan...
Vardığın yer cennet kokusuysa bir de...
Hepsi güzeldir.
Yürüdüğünüz tüm yollar iyiliğe, güzelliğe açılsın sevgili insan soyu.
Herkese gülaydın...
“Büyülediniz beni; şu anda ta gönlümden büyülendim. Gözlerinizden bazen öyle bir ışık taşıyor ki, ben hiç böyle göz görmedim, çiçeklere benziyor. Ne? Hayır hayır,çiçeklere değil belki de şeye… Ben size öylesine vuruldum ki her şey boşuna.”
Sayfa 119Kitabı okudu
Büyülendim, büyülendim
Güzelsen napayım bebeğim
İstemsizce yükseldim
''Bizden olsun isterdim''
open.spotify.com/intl-tr/track/5...
Büyülendim ama büyüyemedim. Aklım ermedi aynalara ve suya yüzümü gösterip kalbimi neden sakladıklarını öğrenemedim.Şaşkınım, cahilim ben bu dünyada.
uçaklar üstümden geçerdi
hava alanlarından beklentim
büyülendim,büyülendim
güzelsen napayım bebeğim? ;)
Paragrafların açıklığı ve bilgilendiriciliği karşısında büyülendim.
Görülüyor ki dillerin kelimeleri değil fakat sesleri millidir, her dilin kendi iç ve dış mûsikîsi millidir.
Türkiye'de bir türlü dikkat edilemeyen, büyük dil hakîkati budur. Hiçbir medeniyet dilinin bütün kelimeleri milli olamaz, fakat "sesi" mutlaka milli olur.
Bir de mimarisi milli olur.
Yâni, kelimelerin yan yana gelmesinden doğan söz istiifi, bu yan yana gelişlerin yarattığı ifâde âbidesi millidir. Kısaca, "cümle yapısı" millidir. Meselâ Türkçe "fâil + mef'uller + fiil (özne + tümleçler + yüklem) sıralanışındaki büyük "mantık millidir".
Devrik cümle milli değildir.
O kadar ki Türk ancak telaşlandığı, dili dolaştığı, acele konuşmak zorunda kaldığı, kısaca "şaşırdığı" zamanlar devrik cümleyle söyler.
Zamanımızdaki "devrik cümle"bolluğu da böyle bir şaşkınlığın ifâdesidir.
Sayfa 36
