Bir süre durdu, umutsuzluğa kapılmıştı birden. Benim olamaz bu kız. Böylesi güzel, her kımıldanışında beni böylesi mutluluğa eriştiren şeyi bırakmaz bana bu aşağılık dünya!
Doğru söylüyorum, hangi cepheden olurlarsa olsunlar, hiçbir kuruntu yaşamadan benim halkım zaferi kazansın, diğerleri de gebersin, diyebilenlere bazen gıpta ediyorum.
Sadece bir saniye için hayatın da mesaisi olması gerektiğini düşündü. Yani yaşanacak zamanın tercih edilmesi gerektiğini. Gece ya da gündüz. İkisini birlikte yaşadığı için mutsuzdu insan. Kaldıramıyordu aynı hayatın içinde hem geceyi hem gündüzü. Onun için uyku vardı belki de. Ve onun için bu kadar mutsuzdu belki de uyuyamayan insanlar.
Öldürecek olanın bir rengi olması gerektiğine inanacak yaştaydı. Gerçek tehlikenin görünmediğinden, gerçek acının renksiz ve kokusuz olduğundan haberi yoktu.