Cahit Zarifoğlu'nun ‘gönlümün yükünü kaldıramıyorum’ dediği yerdeyim.
“Ne çok acı var...”
Bir yerden bir yere uçuyorsa kuşlar;
mevsimler değişmiştir,
insanlar da…
Cahit Zarifoğlu
Dizimdeki dermansızlık
Bu yaşın alameti değil..
Yine de biri çıksa, nasılsın dese alışkanlıkla iyiyim diyeceğim.
Sayfa 155
“Anılar defterinde gül yaprağı
Gibi unutuldum kurudum
Başıma düşmüş sevda ağı
Bir başıma tenhalarda kahroldum
Sen kimbilir, rüzgârlı eteklerinle
kimbilir hangi iklimdesin, Ben
Sensiz bu sessizlikle
Deli gibiyim sensiz
Bu sessizlikle
Ayrılıkla başım belada
Gözlerini çevir gözlerime
Yoksa sensiz bu sessizlikle
Deliler gibiyim
Sensiz bu sessizlikle”
Öğrenelim şu duayı
Yol boyunca
Beşikten başlayıp
Mezarlara kadar
Önce besmele
En güzel kelime
Allahım
Böyle Ol Böyle SöyleKitabı okudu
Bu noktalara nasıl gelindi ve kim bilir hangi noktalara doğru pervasızca gidiliyor?
Sayfa 268Kitabı okudu
Bunca tanışıklığımız varken
Sana dair
Bana söz düşmüyor
Sayfa 19
