Günümüz şiir kitaplarına şiir denilmesinin bu kadar güç hale geldiği günümüz edebiyatında hala şiirin manasını kavrayıp kelimeler ile ruha dokunan 
Nazlı Orta gibi yazarların mevcut olduğunu bilmek daha doğrusu okuyunca bilmek inanın bahtiyarlık sebebi.
Öyle ki sakız fallarındaki gibi iki kelimeyi yan yana dört dizeyi alt alta sıralayan "ben de yazarım, şairim" diye voltalar atmaya başlıyor.
Bu kadar kolay mıydı şairlik? diye de sormadan duramıyor insan. Ben de edebiyat ile kitaplar ile çok yakından alakadarım hatta yazıyorum da lakin üstadlara bakınca utanıyorum "yazıyorum" demeye. Biz ancak ve ancak karalarız.
Gel gelelim kitaba.
Kitap hakkında beklentiyi yüksek tutmak istemem lakin düşük tutulacak kadar da kötü bir eser değil.
Yazar elbette bir Nazım Hikmet, Cahit Zarifoğlu, Özdemir Asaf değil!
Lakin anlam yoğunluğu açısından çok mu çok iyi.
Kelimeleri kullanış şekli çok yaratıcı. Belli bir kalıba sığmak yerine kalıbından can atmaya meraklı cümleler ile tanışacaksınız.
Doğrusu ruhuma dokundu mu? _Evet.
Ama beni etkiledi mi? _Hayır
Şiirde pek bir şey amaçlanmaz zaten kitabın amacı şu şu dememin mümkünatı yok.
Niye okunmasın?
