Can benim, düş benim,
Ellere nesi?
Sahi insan bir zamanlar en çıplak, en savunmasız, en ilkel halini paylaştığı insanın yanından hiçbir ruh zelzelesine kapılmadan geçip gidebilir mi?
Sayfa 294Kitabı okudu
Bütün bunlar nedir- sorulsa
Sorusuna
Ne can ne cevap kalmıştır
Sayfa 38Kitabı okuyor
İnsanın şu hayatta bir kez bulabileceği bir insanı kaybetmesi, onunla paylaşabileceği hiçbir güzelliği paylaşamadan bir ömrün geçip gitmesi telafisi olmayan bir pişmanlıktı.
Sayfa 273Kitabı okudu
İnsan, kaybettiği mutluluğunu aramaya çıkarmış meğer çıktığı yolculuklarda.
Sayfa 249Kitabı okudu
uykunun ölüm olduğunu o an anladım.
ve uyudum.
sevgilim...
üzülme.
yakınında ölmek Tanrı'nın bana verdiği armağan oldu.
nefesinle bana can vermeye çalışma.
ölürken bile senden bir şeyler çalmak istemem.
günahlarım çok, bunu da yükleme yukarıya çıkmaya yüzü olmayan ruhuma.
sevgilim...
üzülmüyorum.
elin elimde, dudakların tenimde yumdum gözlerimi. elveda diyemedim sana.
beni bağışla.
bağışlanmayacak hatalarıma bunu da ekle.
ve asla unutma.
günahkar sevgilin seni çok sevdi.
Diller sağır
Küslükler çoğalmış
Sokaklarında yalnız olduğum bir kent görüyorum
Giderek hırçınlaşıyorum
Aşktan
Cahit zaten azalarak yaşayanlardan değil
Çoğalarak ölenlerdendi
«Siz paranızı, ben kendi kendimi yerim,» derdi.
Bunca zaman bana anlatmaya çalıştığını, kendimi bulduğumda anladım.
Herkesin mutlu olmak için başka bir yolu varmış,
Kendi yolumu çizdiğimde anladım..
Bir tek yaşanarak öğrenilirmiş hayat, okuyarak, dinleyerek değil..
Bildiklerini bana neden anlatmadığını, anladım..
Can Yücel
Sevgimi öfke vurdu
Öfkemi sevgi kaçırdı
Lem'alar, 26.Lem'a, 7.-3.Rica
Şu gün, güya bir tabuttur. Hareket-i mezbuhânede [can çekişme halinde] olan cismimin cenazesini taşıyor. Ruhumun hanesi olan cismimin de her gün bir taşı düşmekle yıpranıyor.
Sayfa 141Kitabı okuyor
