Aşılmaz gibi görünen duvarları yıkmak için, bir tuğlayı yerinden oynatmak yeterdi.
Hayat dikensiz gül bahçesi değil! O dikenlerle beraber yaşamayı da bilmek gerek.
Doğan kitapKitabı okudu
Varlığın değil, yokluğun değerini bilir insanlar.
Sayfa 249 - Altın KitaplarKitabı okudu
Kadın ya da erkek fark etmez, birilerinin yaşam sevincini yıkmak, insana yönelik en ağır şiddet biçimidir!
Sayfa 17 - Doğan Kitap, 1. Baskı, Ekim 2019.Kitabı okudu
"Bana şiir yazmalı o insan! Tüm duygularını dizelerle anlatmalı.."
"Deli kız," diye güldü annem.
“Seni tanıyamıyorum artık derken ne kadar da haklıydın. Ben de seni sevdikten sonra kendime hiç rastlamadım.”
Beni cândan usandırdı, cefâdan yâr usanmaz mı?
Felekler yandı âhımdan, murâdım şem’i yanmaz mı?
Kamu bîmârına cânân, devâ-yi derd ider ihsân
Niçin kılmaz bana dermân, beni bîmâr sanmaz mı?
Gamım pinhân dutardım, ben dediler yâre kıl rûşen
Desem ol bî-vefâ bilmem inanır mı inanmaz mı?
Şeb-i hicrân yanar cânım, döker kan çeşm-i giryânım
Uyarır halkı efgânım, kara bahtım uyanmaz mı?
Gül-i ruhsârına karşu, gözümden kanlu akar su
Habîbüm fasl-ı güldür bu, akarsular bulanmaz mı?
Değildim ben sana mâil, sen ettin aklımı zâil
Mana ta’n eyleyen gâfil, seni görgeç utanmaz mı?
Fuzûlî rind-i şeydâdır, hemîşe halka rüsvâdır
Sorun kim bu ne sevdâdır bu sevdâdan usanmaz mı?
Fuzuli
"Yıllar sonra, onca yaşanmışlığın ve fırsat bulup da yaşayamadıklarımızın ardından bir kez daha görmek istedim seni."
Ölümün olduğu bu dünyada, hiçbir şey çok da ciddi değildir aslında...
Franz Kafka
Doğan kitapKitabı okudu